seni deliler gibi seviyorum monica, bir annenin evladını sevdiği kadar çok seviyorum her aklıma geldiğinde bir tuhaf oluyorum biliyorum bana yıldızlar kadar uzaksın, eminim beni tanısaydın sende beni severdin, tutkulu bir öpücük kondurdun dudaklarıma sana bir şiir yazdım, dürüst olayım şiir yazamam arakladım ama senin için arakladım;
Her gecenin bir sabahı oluyor
Şu koskoca dünya bile karanlıkta kalmıyor
Bugün yeni bir gün diyerek hayat başlıyor
Oysa benim gönlume neden gün doğmuyor
Bakınca gök yüzüne gökler ağlıyor
Sevenler ayrılınca gönül yas bağlıyor
Yarınlarda umut var diye yaşam başlıyor
Oysa benim gönlume neden gün doğmuyor
Güneş yakıp kavursa bile bedenim üşüyor
Aklımdan çıkarsam da olanları yüreğim kanıyor
Bilmem ki bu insanlar neden böyle yapıyor
Hayat hep vuruyor bana, gönlüme gün doğmuyor benim güzel monicam.
