iki erkek takılıyorduk koca evde paşa paşa, bir gün okuldan döndüğümüzde abimle annemin 9 ay sonra bize bir kardeş "hediye" edeceğini öğrenene kadar. önce işin ciddiyetini anlayamasak da sonra farkına vardık ki bizimle bir ömür geçirecek küçük bir bebek, kardeşimiz olacaktı.
erkek olmanı istedik önce futbol oynarken artık kaleye geçmek zorunda kalmayacaktım çünkü, abim dans eden robotunu bana vermediğinde abimi el birliği ile dövüp seninle birlikte oynayacaktık robotu ama kötü bir yönü daha vardı kurşun askerlerimi seninle paylaşmak zorunda kalacaktım. belki de en iyisi kız olması diye düşündük.. aylar sonra öğrendik ki evimize bundan böyle küçük bir peri eşlik edecekmiş.
bazen kızıyordum sana annemin canını yakıyordun çünkü, kafamı annemin karnına koyduğumda sen kıpırdadıkça tüm kızgınlığım geçiyordu derken gün geldi çattı gecenin bir yarısı hastaneye koştuk. sarışın minicik bir kız bebek ağlıyordu, babama sordum baba bu kız değil ki bi kere baksana saçları bile benden kısa. öğrendim ki bebeklerin ilk doğduğunda saçları olmazmış, çok şaşırmıştım oysa ben lüle lüle saçları olan doğar doğmaz bana abi diyecek bir kız bebek hayal etmiştim. ilk kez bezin değiştirilirken gördüm seni, kardeşimin pipisi düştü diye saatlerce ağlayan da bendim abicim. oysa kızların pipisi olmazmış bunu da sayende öğrenmiş oldum. o kadar güzel kokuyordun ki abimle yarışıyorduk adeta seninle o gece yatabilmek için. annemden gizli bahçe duvarından atlayıp markete giderdik. en ucuz dondurmadan alırdık para üstü kalsın da gidip küçük kardeşimize çorap alalım diye. belki de bugunkü çorap takıntının temellerini biz attık *
şimdilerde 25'inde kocaman bir genç kızsın benim gözümde hala poposunda bezi koşuşturan kel bebeksin. unutma arkanda her ne olursa olsun 2 tane aslan gibi abin var. biz nefes aldığımız müddetce kimse senin saçının teline zarar veremeyecek abicim.
çoğu zaman bu durumdan şikayetçi olsam da bir kızın sahip olabileceği en güzel şey bir abi. o her zaman sizin arkanızda ve siz isteseniz de istemeseniz de sizi doğru olana yönlendirir. bir keresinde abimin bir cümlesi bana çok dokunmuştu: "eskiden erkek arkadaşın olduğu düşüncesi bile beni sinirlendirirken şimdi karşına düzgün birinin çıkmasını diliyorum evlenip gitsen de sana karışmaya devam edeceğim çünkü kocan bile belki kötülüğünü ister ama ben istemem"
seni çok seviyorum, biliyorsun. benim gibi öküz bir insan, sevgisini dışa vuramayan insan bir tek sana gösterebildi sevgisini. seninle sevmeyi öğrendim, senin sevginle sevilmeyi öğrendim. senin sayende aile duygusunu tattım. senin o gözyaşların nasıl içimi parçalıyordu, bilemezsin. bize geldiğinden birkaç gün sonra evine döneceğini bilmek canımı yakıyordu, sen benim yatağımda yatarken sesimi duyma diye gizli gizli ağlıyordum. kaderimiz bir acayipti, trajikti. şimdi bir daha birbirimizi göremeyeceğiz. bazı sebeplerden. görmemiş olmanı dilediğim bazı sebeplerden. şu koskaca hayatta ne bir adamı, ne babamı, ne de annemi sevdim. sevgi dediklerinde yüzümde bomboş bir ifade vardı. sana kadar. kolay da ağlayamazdım. müzik eşliğinde belki, ufak ufak. sana sevgim, sana özlemim öyle gerçek ki müziğe gereksinim duymadan, yalnızca klavye tuşlarından çıkan seslerin sinir bozuculuğuyla, seni anımsayarak ağlıyorum. seni çok seviyorum. bu yaşadıklarımız yüzünden senden özür dilerim. beni sana yanlış anlattılar, anlatıyorlar, biliyorum. benden nefret edersen, en azından sen beni özleyip acı çekmezsin. küçücük yaşında ne çok acı yüklediler sırtına. özür dilerim. özür dilerim. ve hayatımda ilk kez bir insanın fotoğrafını cüzdanıma koydum. sana olan sevgimi asla yeterince anlatamayacağım.
sevgili hiç olmayan kızkardeşim. neden yoksun. bazen gerçekten arıyorum seni. en zor anlarda kim endişelenicek, kimin içi sızlıyacak diye. ya da kime anlatcam sevgilimle kavga ettiğimde. kime vermiyeceğim kıyafetlerimi. kiminle yalanlar uyduracağız annemlere gece geç gelince. kim saklıyacak bütün sırlarımı. kimin için örnek olmaya çaba göstereceğim. çocuğum olursa teyze diyecek kimse bulamayacak... vs vs.
o kadar özlüyorum ki bazen seni keşke olsaydın, neden yoksun niye hiç olmadın ?
kız kardeşim; hiç olmamışsın iyi ki. hayır yani olsaydın da seni abimden çok sevemezdim.... kız kardeş derken aslında şu an abladan bahsediyorum ben, yeminle çekilmezdin kız. öyle gelip sevgililerini anlatırdın, ona buna şuna her şeye tribe girerdin falan, aman aman!
he minik bi şey olsan, aramızda 12 yaş falan olsa, anca öyle severdim.
ne vardı şu dünya da bi kaç saat kalacak be abla.neden geldin neden bi isim bile alamadan gittin.sen gideli 26 sene olmuş.hep içimde bir abla özlemi bıraktın. bir de sorum var.seni evlattan saymayip mezar taşı bile koymayan babama sende kızgın mısın?
eve geldiğin ilk günü çok net hatırlıyorum hala aradan onyedi yıl geçmişken. aslında gerçekten kardeşim olduğunu anlamam bunu hissetmem zaman aldı bunun için kusura bakma kardeşim. tam büyüme zamanlarındasın ya sen de çok alıngansın. bazen saatlerce beni dinliyipte tespitler yapıyosun ya en çok ona bitiyorum. beni diğer iki abinden ayrıcaklı sevdiğini sık sık söylüyosun aramızda ben de en çok seni seviyorum lan. inşallah bigün mutlu bir aile tablosunun baş mimarı olursun ki zaten seni mutsuz edicek insanı üzerim hatta düzerim. valla seni gördükçe türk kızı hakkında yazılanların topuna birden siktir çekmek istiyorum. çekiyorumda. yorgun olunca özellikle öpücük konduruyosun ya yanama lan diyorum seni allah mı gönderdi. neyse daha fazla yazıpta hislerimin anlamsız kelimelere dökülmesini istemiyorum. iyi geceler tatlı rüyalar.
