şu yorgun ve çileli yaşamın boyunca kendini çok kandırdır, başardım, yaptım, kazandım dedin soyut bir yaşamı anlamsız yere somutlaştırdın, en falza 100 yıl kullanabileceğin nesnelere benim dedin, kalp atışlarını bile kontrol edemezken bu şirketi ben yönetiyorum deme aptallığında bile bulundun. sen ancak bir kapı eşiğisin bunu asla unutma !
Zaman; Çarkı bozulmuş saatli kulenin ibresine takılmış sanki... aslında akıyor da resim hep aynı, saat hala 02.17'di. seni ancak çeyrek geçiyordu zaman...
Ben; her biri kendilerine bile yabancı suratların arasında kaybolmuştum, istiklal'de yürürken ki "ben"i ne kadar tanıdığım meçhuldü ... aynada gördüğümle içime döndüğüm bir değildi...
Özlüyorum artık, yalnızlığıma ağladığım günleri bile. HER GEÇEN GÜN bir öncekinin ne kadar güzel olduğunu zikrediyor dudaklarım. zamanla, GEÇEN GÜNleride "güzeldi" diye anıyor... yani anlıyacağın bir bataklıktayım batıyorum, bir başka değişle "büyüyorum".
Sense hala güneşe inat uyuyorsun susmak için. GEÇEN GÜNlerin geçip gittiğinin farkına varmadan, geçerken alıp gittiklerine aldırmadan!
Dün önlüğünü giyip okula giden ben değil miydim ? ne zaman aşık oldum... ve ne kadar çabuk yoruldum. geç kaldın gözlerinin içinde kaybolan çocuğa... senin gördüğün ben değilim, benim bile tanıyamadığım bedenim, ama sana bakarken burnumu kazaklarıma sildiğim zamanlar geliyor aklıma, yakamı ilikleyemediğim zamanlar, dizimdeki yaralar, annem kokan zamanlar geliyor aklıma.
işte bu yüzden seviyorum sana bakmayı.
bakarken beni hatırlamayı, gözlerinde seni konuşmayı; ama sen hala uyuyorsun. neye inat... ne için? uyurken geçip gittiğimi görmeden... giderken kaybettiklerimizi bilmeden
Ani çıkışlar yapmaktı delilik... aşkta öle... ani bi çıkış yaptım sana.. ağır dönüşlerdeyim şimdi!
daha çok sigara iç. daha fazla kahveye yüklen. en ufak bir anlaşmalıkta sinir haplarına sarıl. seni salak! acizliğini görmezden gelmeye devam et. gün gelecek aynadaki de tükürecek yüzüne bırakıp gidecek seni!
sabah kaltığım da başladı bu içine tükürdüğümüm huzursuzluğu ve peşisıra gelen müzikler. sonra bir kaç kişi ile yapmış olduğu luzumsuz konuşma ve kafasına taktığın boktan şeyler iyicene morelinin bozulmasına neden. bugün bokun önde gideniydi ve sifon çelilmesini istiyor gerçek anlamda yapacak birisini bekliyor.
bir amacın yok olum neden üzüyorsun kendini başkası için siktir et gitsin o onu yapmak istemiş yapmış sana ne oluyor. yapma diyemezdin çünkü kararını kendi vermiyodu yanın da sürüklendiği biri daha vardı. olmuş bitmiş. istenmemiş-istememişsin salaksın malsın.
'ama ben yaptım tavrımı koydum zamanında' diyemezsin o sensin o senin mallığın o senin verdiğin değer demek ki o değerini o sana vermemiş yanılmışsın işte şimdi allah belanı versin benim ki anla anlada birdaha böyle birşey için üzme kendini. düzelecekmisin 'hayır' birkaç zaman böyle gideksin çünkü ben senin ciğerini biliyorum hıyar...
değişim hareketin başlangıcıdır ya nerden değişime başlanacağını bilememek neyin başlangıcıdır o halde? değişimi zaman içinde yaşayıp değiştiğini anlamak değişmemek isterken değişmek, değişmek isterken değişememek insanın yapısıdır belkide. sen üzülme diyorum kendime değişim dünyanın temel noktası herkes gibi sende yenik düşersin zamana diyorum ama beynime bunu anlatabilmek zor oluyor işte.
sen üzülme zaman öyle su gibi geçip gider ki sen de anlamazsın ne olduğunu..
sözlük başkaları bir şeyleri arasın bulsun okusun diye değil mi ey kendim. peki sen neden her entryinde kendini anlatıp duruyorsun. seni bulmalarını mı istiyorsun yoksa. belli ki kimse istemiyor. rahat bırak artık insanları. gerçi rahat bırakmana da gerek yok.zaten seni takan yok ki ey zavallı kendim. asıl sen kendini rahat bırak artık. içinde bilemediğin fırtınalar var ve sen her üzüldüğünde bu fırtınaları körüklüyorsun. belki bu kadar kendi üzerine düşmesen her şey daha sağlıklı olacak. artık beni rahat bırak kendim. bırak da huzur bulayım. kafandaki içindeki her ne halt varsa dökme sözlüğe. günlük tutmak istiyorsan madem word filan kullan. nedir bu böyle. kızdım sana bilesin. bakalım nasıl kendimi affetireceksin.
sevgili kendim,
lan olm nasıl bir adamsın sen? birazdan okulun var ve sen hiç uyumadan gidiyorsun. 1 haftadır her gecen uykusuz geçiyor. neyse mazeretin var, anladık.
sevgili kendim
sonunda uzun acılar veren bir şeyi bitirdin. tebrik ederim beni. kendim bile bana şaşırdım. vay be dedim. ne kararlılık bu.helal dedim. kendi sırtıma bile vurdum. elimi sıktım. agzım yetişse yanaklarımdan öpüp kutlardım.neyse ki ellerim gözlerimdeki yaşlara yetişebiliyor.
kendime filan yazmamışım ki ben. bütün sözlük gördü.
not defteri var, ne biliym harita metod var, olmadı bi gazete köşesi var..al yaz kendine!
neden onlayn yazıyosun ki kendine..
bilemedim..
"eyvah! biri bulursa özel olmaktan cıkar!" korkusunu altetmiş olmak mı mesele..
bilemedim..
"özüm sana söylüyorum eyy tüm sözlük alemi sen anla!" durumu mu?
bilemedim.. *
aldığım nefes ciğerlerimi yakıyor peki ama neden hala düşünüyorum. sus kalbim, ruhum, o olmadan da yaşarsın sen. yaşarsın ama hep üşürsün bilirim. ama sus, sen büyüdün artık ve birzamanlar inanmadığın birşeyin doğruluğunu anladın ' sen ondan çok daha güçlüsün, korkusuz olan da olacak olan da hep sensin aslında'
amacsızca oturup amacsızca bekliyorum. etrafımdakileri dinliyorum. insanların kahkahaları arasında boğuluyorum. boğazım düğümleniyor.sigaramdan bi fırt daha çekiyorm. beynimin fiziksel kısmını hissediyorm. nefsime hükmedemiyen acizbir hayvan oldugum için kendımden utanıyorm, belkide utanmıyorm. utansam bir an önce silkelenip kendime gelirim.ama ben nefsine hukmedemeyen aciz bir hayvanım.. beşyüz kelimelik sözcük dagarcıgımın kısır döngüsünün kucuk bir çarkıyım.
