Ölmek, ruhumun kurtuluşu değil!! bedenimden
Ölmek, hissizleşmek, ölmek yalnızlık
Yavaş yavaş büyüyor, içimde
Kim? besliyor seni! arıyorum yıllardır.
Kim koruyor benden bu kadar düşmanca
Her sinyal verişinde, önlemler alırken sana karşı
Sen inadına! dahada güçlenerek çıkıyorsun karşıma
Her gelişin daha yıkıcı, daha kalıcı izler bırakıyor ruhumda
Yaraların kabuk bağlıyor. Sonra sen! daha büyük yaralar açıp,
Daha da kızıla boyuyorsun beni.............
Daha acımasız oluyorsun zamanla,
yoruldum. ....
Artık sona yaklaşıyoruz, zafer çığlıklarını duyuyorum
Kazanıyorsun
ve ben;
yavaş yavaş ölüyorum..
evet, ben bu yazıyı başkasına ya da başkasına mesaj gönderme kaygısı taşıyıp kendimi bahane ederek kendime değil, sadece kendime, sahip olduğum gerçek bene yazdım.daha yolun başındasın, öğrendin zannettikçe hergün bir yenisi ekleniyor bilmen gerekenlere acı tecrübelerle de olsa.önünde belki de upuzun bir hayat var iniş ve çıkışlarla dolu, hayal kırıklıkları,mutluluklar, başarılar ya da avuntularla dolu. ömrünün sonuna kadar arayacağın hayatın anlamını belki de hiçbir zaman öğrenemeyeceksin.bazen eksiler elindeki artıları da götürecek, bazen yalnız kaldığını düşünüp umutsuzluğa kapılacaksın, bazense yalnız kalmayı sen isteyeceksin.diğer insanlar bazen sıradan olduğunu, bazense garip davrandığını söyleyerek kendini aradığını, yapmak istediklerini gerçekleştirmeye çalıştığını göremeyecek kadar kör olacaklar. sırf kendi doğrularına inanmadığın ya da onlar gibi davranmadığın için umursamayacaklar , belki de yaralamaya, paramparça etmeye çalışacaklar seni.yine de doğru olduğuna inandığın şeylerden vazgeçme, sıkı sıkı sarıl onlara, çünkü seni gerçek bir insan yapacak şeyler onlar.
zor bir hayatın olduğu, garip bir dünyaya adım atıyorsun.insanların kendi çıkarları için iğrençleşebileceği,birbirlerinin varlığına tahammül edecek kadar hoşgörüye bile sahip olmayanların ,birbirinin ardından kuyusunu kazabilecek kadar gözü dönmüş insanların yaşadığı bir hayata.bitmek tükenmek bilmeyen hayallerinle başlangıçta bocalayacaksın, pişmanlıklar izleyecek belki de bunu, ama sakın hayallerinden vazgeçme, onları mümkün olduğunca canlı tutmaya bak. seni ayakta dimdik tutacak şey hayallerin ve yapabileceklerine olan inancın olacak. doğru yolun bu olduğunu hissediyorsan sonuna kadar peşinden git hayallerinin ve kendine olan güvenini kaybetme, çünkü sen kendin olabilecek potansiyele fazlasıyla sahipsin, bundan eminim.
yeri gelecek hiçbir şey yapmak istemeyeceğin zamanlar olacak. şarkılar söyle geçmesini beklerken bu durumun, her şeyin bir sonu mutlaka vardır.çabalarının boşuna olmadığını göreceksin, hayallerine giden yola yaklaşmanda sadece birer aracı verdiğin emekler. biliyorum, zor, ama çok zor olacak. arkana bakmadan bırakıp gitmek istediğin, hiçbir işe yaramadığını düşündüğün zamanlar olacak.işte,asıl şimdi pes etme. diğerlerinin ne söylediklerine kulaklarını tıka ve yapman gereken şeyi yap, çünkü düşersen kalkmanın ve yoluna devam etmenin nasıl bir şey olduğunu asıl o zaman anlayacaksın (kendin olabilmenin ve içindeki sese kulak vermenin ne kadar güzel olduğunu)en zor zamanlarda bile kendinden esirgemeyeceğin gülümsemelerle.
hayatımdaki herkesi son kez özledim bugün... ve toptan çıkardım birileri de beni çıkardı dipsiz bir kuyuya düştüm biliyorum çıkacağım.ama ey ! yukarıdaki işleri biraz hızlandırabilir miyiz acaba? belki de aramı zamanında daha iyi tutmalıydım...
yeter lan artık... bırak bu iç huzursuzluğunu... herşeyi kafaya takmalar, üzülmeler. ömrün bitiyor. yaşın 30 a gelmek üzere sen hala otu boku kafaya takan insan modelinden kurtulamadın. işi gücü ne takarsın kafana...
- naber? nasılsın?
- iyiyim seni sormalı?
- nasıl gidiyor?
- ney?
- her ne olursa?
- bok gibi!
- neden?
- ne çok soru soruyorsun sen!
- ama-
- sus be iki dakika!
- tamam kızma!
-
-
-
-
-
-
- hey orada mısın?
kalk kadın..
kolay kalk demek bak demek istanbulu övmek, insanlara moral vermek kolay! hadi bi kere de sen kalk ve bak. bak ve gör senin anlattığın gibi mi istanbul, kalk bak bakalım...
gelmeyecektin sen, mecbur dedin geldin istanbula. ilk defa istemeye istemeye döndün evine ne oldu bak bakalım en yakınından başla bakmaya. sonra yak bi sigara düşün. kafandan kazırcasına düşün hepsini..
odandasın şimdi ah be kadın rahat mısın bu odada? her şey var di mi; saatlerce oyalayabilirsin kendini, saatlerce okuyabilirsin, izleyebilirsin, yazabilir, konuşabilirsin hatta sigaranı dahi özgürce içebilirsin peki sigaranın bitmesinden dahi korkutan şey ne seni?
mutlusun biliyorum hem de çok mutlusun farkındayım, günlerin geçmediği kadar güzel geçiyor görüyorum. ama saat 12 yi her geçtiğinde ne oluyor sana ve gün doğana dek seni susturan ne? konuşmuyorsun gene kendinle duymuyorum sesini. ama özledim hadi gel düşün, konuş benimle..
ey ben! sana ne desem bilmem ki... ne sevebildin ne de sevildin.. sever gibi oldun yarı yolda kaldın.. oh olsun sana.. herkesi kendin gibi gördün sonuç ortada yalnız ve mutsuzsun.. hep güvendin hep aldandın.. yetmedi mi artık.. yetmedimi aldanmaların.. bir damla sevgi uğruna akıttığın gözyaşları yetmedimi.. sevmedi işte... bıraktı gitti...
ey ben! yoruldun biliyorum sahte yüzlerden.. her gün maske takan insanlarla boğuşmaktan bitkin düştün.. ama yine yaşıyorsun ne çare.. yaşamaya mecbursun.. hayat acı insanlar kötü.. yaşamak zorundasın... içindeki küçük çocuğu öldürmeye çalışanlara karşı savaşmak zorundasın.. masumluğunu çocuksuluğunu ve iyiliğini kaybetme ey ben.. umutların var senin az da olsa bir umut ışığı var hala.. onu söndürme sakın..
lan kendim !
naber lan ?
sana bu aralar pek vakit ayıramadım, kusuruma bakma...
sana tek bir şey söyleyeceğim kendim;
'' çok puştsun lan, çok şerefsizsin ''
git onlara de ki; v for vahdettin kullanılmaz, kullanıncaya kadar kendi uğraşır, kullanamazsa bırakır !
çekilebilirsin...
Bugün fark ettim. Çoşkunluğunu kaybetmişsin. Olmamış yollara girmiş girmiş çıkmışın. Tekrar etmeyeceğin hatalara şöyle bir değinip geçmişsin.
Gördün işte hayat ne heyecanlı, seni bekleyen ne güzellikler var. Yağmurda ıslanan kırlarda dolaşmak varken, niye saksıdaki çiçeği canladırmaya çalışmışsın.
Olmamış, becerememişsin; ne sevmeyi ne sevilmeyi, dostluğu felan. Neler düşünmüşsün? Kimine komik gelmiş, içten içe gülmüş; kimi hak vermiş, takdir etmiş. Eline ne geçmiş?
cismine bakıp seni değerlendirmişler. bırak uykularında kalsınlar.
Ama sen yine herkesi sev lan. Sev ki sevilesin, sev ki değer verebilesin. Üç günlük dünya. Küçük hesaplara değmez de geç. Sabret, s s kadar s elbet.
bi daha yarım kalmak istemiyorsan bu sefer önce sen yarım bırak. herkesi seviyorum de geç.
evet; şimdi seviyorsun, belki o da kısmen seviyor. içinizde kalsın, sevin sevdiğinizden fazla olmadan; ama zarar vermeyin. birgün kuş olup uçar gider. gülümseyerek bakarsın gökyüzüne, hiç de üzülmeden.
ve sana şunu söyleyeyim: bu senin hayatın değil, başklarının hayatı. bırak onlar yaşasın. sen farklı yollarda mutlu olacaksın.
hadi bakalım şimdi git zıbar. git buralardan başka diyarlara,sevdiğin rüylara; çağır onu, geri gelir belki. belki özlemiştir seni. belki tüm sadakatiyle gerçekten sever seni.
Nice zamanlar kendini kandırıp gerçekten mutlu olacağını düşündüğün için ve benide buna inandırıp canımı yaktığın için.. Senden nefret ediyorum evet tamda senden içimdeki polyandan.. Çık git benden, yalnızlık benim yerim, yurdum buna alışmışken benim huyumu değiştirme. Git kime istersen, ruhumdan çık ve geri dönme.
kişi: meydanbenim
kaynak: meydanbenimin hatıra defteri
yaş: 7 veya 8 *
sevgili kendim,
seni çok seviyorum. gün boyunca başarılar diliyorum. derslerim inşallah iyi olur. çok sevinçliyim. hoşçakal.
ah dünya.. gene gece oldun; gene rüzgarın sarhoş etti beni sigaramın dumanında. gene sigaramın nefesini seninle paylaştım bak.. ev sessizliğin sesine büründü, insanlar caddelerden çekildi; uykuya daldı. sen gene burada odanda tek başına hayata baktın sessizce. ve bu sessizlik koca bir çığlığ dönüştü aktı gitti ruhundan gök yüzüne..
dolunay var halbuki; kurt adamlara dönüşme vaktidir şimdi. bir kurt kadın olma edası ile o mağrurlukta gözlerini açıp kapadın; baktın sallanan yapraklara, karşındaki bayrağa ve hareket eden bulutlara. durdun dünyayı izledin usulca; ah dedin ah dünya gene karanığa büründü..
oysa biliyordun bir yerlerde tam şuan sen sessizlikle savaşırken çocuklar top oynuyordu, bağrışarak kaçışıyorlardı, azılı katiller insan etine doymuyordu ve bir kadın kendinden geçmişcesine bırakıyordu kendisini. tam şu anda kardan adamlar eriyordu ve başka ülkenin dağlarına serpişiyordu karlar çok uzaklarda.. ve diğer yerlerde güneş insanın kanını kaynatıyor, kamçılıyor hayata karşı güç veriyordu. oysa burada bunlardan uzakta sen geceye bürünmüş karanlığın rengini tenine sarıyordun utanarak biraz da edepsizlikle gülümsüyordun...
gece oldu gene ve az kaldı sabaha; geliyor gene tüm ışığı ile, tüm oyunları ile. ve masumlaşma vaktiydi artık uyumak bir daha güç toplamak yeni güne yeni oyunlara karşı dimdik durmak.
gece geldi
gece bitti
yaz kendini gösterdi
haziranın en sıcak günleri birdenbire yerini rüzgara bıraktı.
sıcaklığın etkisi azalmadı sadece terlerimiz kurudu...
