her daim hakkımı yiyen onlarcası ben karıncayı ıncıtmemeye ozen gostererek yasarken bu hayatta sız kazık ıstıne kazık atmaya devam etsenızde kurtuldum sanmayın bu dunyada olmasada gorusucez mutlaka.hakkımı helal etmıyorum cogunuza.
(bkz: bir faşistin hezeyanaları)
--spoiler--
artik demokrasinin ne anlama geldigini en iyi sekilde kavrayan bizler bu olaylarin gayet normal olduguna kanaat getirmis olmaliyiz ki
--spoiler--
gözününüzü seveyim, ne yapın edin o münasip bir yerlerinize giresice egonuzu tatmin etmek için insanları kullanmayın. o insanlar sizin için bir ego tatmin aracı olmaktan öteye gidemeyebilir ama yaptığınız şerefsizliklerin nelere mal olacağını ya da başkalarına nasıl bir anlam ifade edeceğini bilemezsiniz.
he bu arada, dünyada ne kadar saygı, övgü, hayranlık varsa bunları egosunu yenebilmiş insanlar topluyor, siz yediğiniz küfürlerle kalıyorsunuz.
sana sana sana hepinize be. rezil iğrenç yaratıklar. hiç mi insanlık yok sizde ha? nedir bunlar ha nedir? nasıl yollarsınız bu pislikleri o tertemiz insanlara? onlar kitap istiyor, kalem istiyor, okul istiyor, okumak istiyor. onlara yardım elinizi uzatacağınıza birde utanmadan, sıkılmadan alay ediyor küçük görüyorsunuz. aslında alay edilecek küçük görülecek birileri varsa o da sizlersiniz. hiç bir işe yaramayan asalak gibi yaşayan sizler. utanacağınızı bilsem yüzünüze tükürmek isterdim ama ondan da anlamazsınız ki siz...
yazılan yazının hepimiz adına yazılıp hepimize postalanmış olmasıdır.
gel gelelim söz konusu yazıya;
birini düşünün..
yapması zorunlu olmayan şeyleri sizin istediğiniz gibi yapmadı diye ezilen..
ufacık hatalar yüzünden dayak yiyen..
şiddet gören...
sizi sevmeye "zorladığınız"..
umursamadığınız..
ilgisi olmayan konularda sorumlu tutup canını çıkarttığınız..
kötü anınızda sinirinizi aldığınız...
kum torbası sandığınız..
yatağa girince tenine dokunduğunuz ruhunu umursamadan..
gönlünü almak için
hakettiği mutluluğu sağlamak için uğrunda yoldaki papatyayı bile yolmadığınız...
hep alıp hiç vermediğiniz..
insan olarak görmediğiniz..
belki daha çocuk yaşında gebe kalmaya zorlanmış..
belki daha çocukken çocuk sahibi olan..
tecavüze uğrayıp tecavüzcüsüyle evlendirilen..
töre denilen vahşete kurban verilen..
şimdi o birinin "erkek" olduğunu düşünün...
ne kadar anlamsızsa...ne kadar saçmaysa...
"kadın" olması da o kadar anlamsız gelmeli artık..
yumruklar tokatlar yerine çiçekle güzel sözlerle deneyin şansınızı
emir yerine ricayı deneyin..
hayvanlık para etmez.. insan olmayı deneyin..
unutmayın sizin de adınız zeynep, fadime, ünzile olabilirdi...
dibine kadar hissediyor musun sende yalnızlığı..
mesela ağlar mısın insanlar seninle konuşunca..
insan gibi hissettiğin için mutlu olur musun
sırf biri sana cümleler kurdu diye
peki sakladın mı sen hiç en olmadık yerlere hüznünü
kapattın mı korktuğun için çocuk bakışlı yüzünü..
sakin kalmak için nefesini tuttun mu hiç beceremesende..
yaptığın gurursuzluklara üzüldün hep..
hep sen verdin.. onlar daha çok istediler..
kan verdin can istediler..
aşk verdin.. acı verdiler..
kimsesizliğine kurban verdin kendini..
adak sandılar..
ellerini.. ellerini açtın.. iki damla çarpsın diye yüzüne..
dua dediler..
onlar hiç bilmediler..
senin ne kadar vazgeçtiğini..
neleri atladığını..
nefes alış şeklinin neden farklılaştığını..
onlar umursamadılar..
onlar senin gözlerine bakmadılar..
sen çölleri sularken yüzünden akan yaşlarla..
onlar kalbini tundraya çevirmeye çalıştılar..
insanlar..
ne sen sevebildin onları.
ne de onlar sana sevmen için sebep verdiler.
onlar.. kendilerine zerre zararı olmayan ağaçları bile kestiler..
onlar.. kendileri için yaşıyan adamları bile idam ettiler..
kaç..
ne olur sen kaç bari..
kurtulmak mümkün değil belki ama..
