nickaltlarına bakıyorum milletin ''kardeşim, kankam'' kelamları uçuşuyor. ''ulan'' diyorum ''bi ben mi kimsesizim bu pislik mekanda'' kaderim nickaltımda bali çekmekten mi ibaret?
etrafımda ki insanlar veya okuduğum yazılar ölümsüz aşklardan bahsediyor çoğunlukla. peki, benim gördüklerim neden hep faniydi??? nerede bu ölümsüz ilişkiler? doğrusu şu sıralar değil ebedi, sonunda pişman olacağım bi ilişkiye bile muhtacım. heyhat, ömrümde ilişkiler sağanaklar silsilesinde beni ıslatmayan yağmur damlaları misali...
yoo öyle cinsel içerik nedeniyle değil bu isteğim. daha ziyade bi yerlere gitmek, paramı çarçur etmek ve daha da önemlisi fikirlerimin çarpışmasından tarumar olmuş beynimin mesaj yapacak birisine muhtaç olması.
belki biraz da sana - yeni güne uyanmaya bi sebep...
n'oldu lan sana neden iyi davranıyorsun neden güzel gidiyorsun son günlerde? Ben alışkın değilim fazla mutlu olmaya. Yine çeşitli oyunlar mı hazırlıyorsun bana yoksa? Mutlulugun zirvesine çıkarıp ordan aşşağıya bırakacaksın demi yine beni, canım daha çok yansın diye. Artık yemiyorum bu numaraları, başka kurban bul kendine. Sakın bana süprizler yapma mutlu etme beni. Bende kalan iyilikleri bir bir yedirecem sana, attıgın kazıkların hepsinin hesabını soracam. Artık iyi biri değilim sen kazandın. Bana kötülüğün kazandığını sen öğrettin ve bunu ilk senin üstünde deneyeceğim. Bana verdiğin silahla ilk seni vuracağım. K.i.b. canım öptüm.
Bugün ölmek istiyorum.
Bugün öncesinde sanki hiç var olmamışım gibi, yok olmak istiyorum.
Hatırlanmak istemiyorum. Sevilmek, özlenmek istemiyorum.
Daha fazla yorulmadan gitmek istiyorum.
Bu hayat denen oyunu oynamak zorunda mıyım?
biliyor musun hayat:
ben şimdiye değin,
hiç birinci tekil şahsın özneleştirildiği bir yazı yazmadım.
hep tektim, hep yalnızdım
ama acılarımı yazdığım hiçbir yazının altına
ismimi not düşmedim.
kendimden kaçışlarda sığındığım hayatları kaleme alırken
ve her satırda bir parça daha mükemmele bulanırken!
kendime izimi kaybettirmişim.
şimdi bu tek başınalığı iyiden iyiye hissedilen yalnızlıktan
ve bu kör karanlıktan korkmamdan dolayıdır
kendimi arayışım.
yokum hayat.
kaçayım derken kaybettiğim kendim de yok.
kendime yüklediğim inançlarım da
ve bu kendini arayan inançsızlığımda tutunacak bir dal da yok.
özür dilesem kendim geri gelir mi hayat?
özür dilerim hayat.
özür dilerim baba.
özür dilerim sevda.
özür dilerim dava.
özür dilerim inanmışlıklarım.
özür dilerim duygularım.
özür dilerim yaşanmışlıklarım.
özür dilerim kendim.
özür dilerim. özür dilerim. özür dilerim...
ey kendim!
nerdesin?
ey kendim!
nolur dön geri; özür dilerim.
ey kendim!
tükendim...
