sayende görüyorum dünyayı, hayatla bağlantımı sağlayan bir araçsın. seni seviyorum ama lenslerimi taktığımda kaybolma huyun beni delirtiyor hayatım. çaldırınca da bulunmuyorsun ki telefon gibi.
numaran gittikçe büyüyor. ama suçlusu benim. seni sadece derslerde kullanıyorum. özür dilerim be gözlük. seni çok ihmal ettim değil mi? öyle olmasa 2 yılda 0,75 den 1,75 e fırlamazdın. ve çizilmenin de suçlusu benim. seni, o kalem yüzünden her gün kirlenen bembeyaz blüzümle temizlediğim için.
hani soğuk havalarda toplu taşımaya biniyoruz ya seninle, hani ben tam cebimden ücreti çıkarırken, parayı sayıp verecekken beyaza boyuyorsun ya dünyamı... işte bundan nefret ediyorum*.
