Söylenmek istenenler şeylerin kağıda dökülmüş halidir.
"Hani kırılmadık kalp bırakmazdın ya, işlenmedik kabahat bırakmazdın ya, ne oldu şimdi? Hatalar yaptın, doğru. Bu gayet tabii bir durum. Lakin neden bunlardan ders çıkarıp, pişmanlıklar duyup, telafi etme çabası içersine girmedin? Korktun mu yoksa? işine gelmedi mi? Kalp kırmak kolaydır, onarması zordur değil mi? Sorumluluklardan kaça kaça, aileni dahi dinlemeden kendi mezarını kazmana ne demeli? Peki ya dostların? Onlarada mı değer vermedin? Halbuki onlar herşeyini vermeye hazırdı. Ve yapmadıkları şey kalmadı. Bir adım bile atmadın onlar için.
Hadi hepsini geçtim. Kendine bile mi saygın olmadı? Söylesene sen neye değer veriyordun? Yahut kime? O kıza değil mi... Peki, onun için üstüne basıp geçtiğin ailen, dostların, hatta kendin, gerçekten ona değdi mi? Şu an pişmansın, biliyorum. iş işten geçmeden bazı yanlışları silmeye çalış. izleri kalacak tabii. Genede bu izleri en seyrek hale getirmeye çalış eski-yeni benliğim... "
