yaşarken hiç sevmiyordum.. bana hep itici geldin..
genç yaşta öldün, ayrılışın erken oldu muhabbetinden ötürü sempati besleyecektim ki,
arkadaş sen ne biçim ölmüşsün,
medyaya 5 yıllık malzeme bıraktın.
ne diyeyim ki sana.
rahmetli olmus bir insana "su" ve "testi" eşlemesi yapan arkadaşın elindeki kalem "tuvalet tıkacı" olmalı... sen bakma defne abla denilenlere, onlar kendilerini 2 cumleyle dunyayi kurtadiklarini zanneden mallar surusu sadece. rahat uyu....
aynı memleketten geldik istanbula, senin kadar deli, neşeli, hayatı mutlulukla yaşayıp hakkını vermeye çalışmasam da yakın görürdüm hep kendime, belki de aynı kordonda aynı denizin lekesi kaldı ruhumuzda o yüzdendi yakın hissetmem..
seni dans yarışmasında izlerken aşırı gerilip kumanda sahibesine 'kapat şunu yaa yine başladı konuşmaya' demiş bulunduğum için şu an kendimi suçlu hissetsemde (ki bunu anlamasamda) iyi kızdın hoş kızdın Allah rahmet eylesin.
seni sihirli annem'den hatırlıyorum. en son televizyon izlediğim günler o günlermiş meğersem. onun dışında kim olduğunu bilmem. bilmekte istemiyordum zaten. büyük başarıların olsa idi şimdiye kadar duymuş olurdum.
öldükten sonra bu entryleri görüyor musun bilmem ama, farkındasındır ki kimse seni sallamaz iken bir anda öldün diye şuan herkes seni konuşuyor. her gün o kadar kişi ölüyor. kimsenin umurunda olmuyor. ama sen torpillisin işte. ünlüsün ya güzelim herkes seni konuşacak. ama fazla sevinme 2 güne kalmaz unutulursun.
duygusuz falan olduğumu düşünme sadece bizimkilere sinirleniyorum işte. neyse.
hiç tanışmadık ama eğlencel biriydin tv 8 deki uzman avı programın mükemmel ötesiydi öldüğünü duyar duymaz o programdan bir sahne geldi gözümün önüne ve gözümden bir damla yaş damladı...
seninle hiç karşılaşmadık, ismin çok ilgi çekiciydi. sen de çok hareketli ve capcanlı idin. hala capcanlısın. ve gittiğinde içimde böyle kocaman bir boşluk bırakacağını asla bilemezdim. hepimiz seni ne kadar seviyormuşuz meğer, farkında olmadan. saçınla alay etmiştim bir ara, ya işte onun için özür dilerim. bilemedim.
