annenin erkek kardeşi derler senin için en basit ifadelerle. bilmezler bu tanımın ne kadar soğuk, ne kadar uzak olduğunu.
aklımın başıma erdiği ilk yıllar... gözlerimin içine sıcacık bakan simsiyah gözler... minicik ellerimi sımsıkı tutuşun... o elleri ilk tuttuğunda bir daha bırakmayacağını biliyordum. ya da öyle umuyordum. 'dayım o benim, her zaman yanımda.' diyordum hep biliyorsun. başka bi' şeydi aramızdaki. konuşmasam da anlardın derdimi.
birlikte geçirdiğimiz yılların ardından yüzlerce kilometre uzağına gittim. ben gittim ama sen hiç bırakmadın ellerimi. her düştüğümde koştun yanıma. yokuş aşağı her indiğimde orada senin olduğunu bildim. nasıl bi güvendi bu? nasıl bi sevgiydi bana verdiğin?
yıllar geçti. ilkokul, ortaokul, lise, bitti. her daim yanımda varlığını hissederek bitti. sonra üniversite yılları... güzel, hızlı başlayan yıllar... başım belaya girdi ilk seni aramak geldi aklıma. aradım, koştun geldin. 'bak bu son olsun artık!' dedin iri siyah gözlerini gözlerime dikerek. 'tamam dayı, son!' dedim biraz ürkerek ama biliyordum son olmasa da gelecektin.
üçüncü sınıfın bittiği yaz mezun olacağım yazı yani bir yıl sonrasını konuşuyorduk telefonda hararetle. planlar yapıyorduk. bir de düğünü konuşuyorduk. abimi evlendiriyorduk ya en önce sen koşup gelecektin. keşke gelmeseydin. keşke o yola çıkmasaydın. keşke o allahın belası kamyonla karşılaşmasaydın. biliyorum keşkelerin bi anlamı yok şimdi.
tam 4 yıl oldu bugün. sensiz geçirdiğim 4 yıl. zaman geçmez diyordum, yaşayamayız artık diyordum; ama yaşadık. zaman geçtikçe acının derinliği de büyüdü. kalbimin bir yanı bomboş şimdi. yaşayan hiçbir canlının dolduramayacağı bir boşluk.
şimdi bi yerlede beni hala izlediğini biliyorum.
'koş dayı, yetiş!' demek istiyorm bazen, diyemiyorum. kelimeler tıkıyor boğazımı, nefes alamıyorum. koşamazsın biliyorum.
seni sevmekten hiç vazgeçmedim, vazgeçmeyeceğim de.
bana 1 yıl boyunca baktın , beraber nba 2000 oynadık pc de. her gün öğle yemeğinde bana hamburger yaptın , gitar çaldın dinledim , gitar çaldım dinledin , beraber baskette oynadık , okula'da bıraktın iyiki varsın dayım.
anneannem mukaddes bir kadın ama sen orospu çocuğusun dayı.
inşallah rahmetli dedem öbür dünyadan bu dünyayı görmüyordur; zira senin yaptıkların yüzünden mezarında o da üzülür.
o yanındaki kadına sıkı sarıl, aman dizinin dibinden ayrılma. anneannemi sokağa attığına değsin bari.
ha şunu da bil sokağa attın diye sokakta kalmadı kadıncağız. bir evi var, sobası yanıyor gürül gürül. seninle aynı şehirde bile değil artık.
umarım acılar içinde, kıvrana kıvrana geberip gidersin.
senin umurunda değil ama anneannem iki gündür yoğun bakımda. ameliyata giderken bile gözü kapıdaydı; belki gelirsin diye.
senin de gözün kapılarda kalsın inşallah.
orospu çocuğu.
Sevgili dayıcığım teflon,
seni ne kadar sevdiğimi bilmeni istiyorum öncelikle, her sabah halimi hatrımı sorman beni çok mutlu ediyor o kadar sıcacık ve içten ki tavırların bana öz kızın gibi davranman çok hoşuma gidiyor sen benim değerlimsin dayıcığım. ama ben hiç büyümeyeceğim hep senin minik elif'in olarak kalacağım ismim elif olmasa da senin elif'inim biliyorum. doğallığına ve içtenliğine hayran olduğum harika insan beni hiç yalnız bırakma emi daima küçük ellerimi tutmana ihtiyacım var.
seni çok seviyorum dayıcığım.
Seni bir dayidan daha cok bir baba gibi goruyorum. Her daim yanimda olman, destek olman, varligin guc veriyor bana.
Babalik sadece dunyaya gelmeye sebep olmakla olunmuyor. Herkes babalik vasfini da haketmiyor ! Iyi ki varsin, yerin bende hep ayri ve oyle de olacak dayim, babam !
seni o yatakta, avurtların çökmüş, kolunu kaldıramaz halde gördüğümde çok küçüktüm. odada gözyaşlarını saklamaya çalışan, meşgul görünmeye çalışıp, ağlamak için başka odalara kaçışan kadınlar... annem itmişti odaya beni, gözyaşlarının arasından gülümsemeye çalışıyordu. biliyordum, küçüktüm ama ağlıyorlardı biliyordum. şimdi sadece bana baktığın o anı hatırlıyorum. dudaklarını kıpırdatmaya dahi mecalin olmadığı halde bana gülümsemeye çalıştığını hatırlıyorum.
kalbinde ağrıyan bir hastalık, '' kanser''...öldükten sonra rüyalarıma girdin hep... geç tanıdım seni ya da erken kaybettim. her ölüm erken ölümdür, ama bir sarılmalık daha yaşasaydın...
