ben gidiyorum, ebediyen çıkıyorum hayatından, aynı onun gibi. bu sefer farklı ama ben gidiyorum o değil. onu ne kadar sevdiysen benden de bir o kadar nefret ettin. beni hiç sevmiyorsun, tiksiniyorsun benden. geceleri saçını okşadığım, yanaklarına buse kondurduğum için mi? seni ne kadar çok sevdiğimi bir bilsen ah. bu mektubu sana lal şarkısı eşliğinde yazıyorum, gözlerimde yine yaş. karşımda senin en çok sevdiğin kadının resmi; annemin. o ölmeden önce ne kadar da mutluyduk değil mi baba? ikimizde onun gözlerinin içine bakardık. o aniden gidince ikimizde çok yalnız kaldık ama birbirimizden güç alarak ayakta dimdik durabilirdik. olmadı başaramadık. seni ne kadar rahatsız ettiğimin farkına vardığım için bu kararı verdim; gitmeye. şimdi annemin yanına gidiyorum ben, senin onu ne kadar çok sevdiğini söylemek ve ikimizinde onu ne kadar özlediğini anlatmak için. merak etme ona sarılacağım, öpeceğim bol bol. ben onsuz yapamıyorum, nefes alamıyorum baba. çok özledim annemi, senden ayrılacağım için de çok üzgünüm. seni çok seviyorum annemin kocası, babacığım.
edit:ben yazdım, ama yaşamadım, moralim bozuktu yazdım işte.
Yastığıma yaslanıp soruyorum; bana ne yaptın?
'sesin titriyor;' seni hiç incitmedim ki, kim uydurdu bu yalanı!?
"beni hiç incitmedin oğlum, sadece canımı taşıyan bardağı devirdin. dayanabiliyorum tamam mı.!"*
Hayata ne zaman bir veda ısmarlasam,
Adın dudak ucumda son arzu hala.
Başımın dizine devrilişini özledim.
Dilimin ucu hep aynı cümleye gebe.
"seni çok sevdim." *
senden asla vazgeçmedim aslında çok uğraştım ama yapamadım. seni unutmak hatta unuttuğumu bile unutmak istedim, olmadı. bazen seni tanıdığıma pişman mıyım diye soruyorum kendime ancak çoğu zaman olmadığımı anlıyorum. gerçi artık yoksun biliyorum da olmayacaksın. sadece bil istedim sensiz ben de hiç olmadım. *_*_*_*
