Kücükken sana sorular sorardim baba. Bıkmadan usanmadan cevap verirdin. Simdi ben sana soru soruyorum ve sen cevabini veremeyecegin isler yapiyosun. Senin icin üzülüyorum. Hayalimdeki babayı bitirdigin icin sana üzülüyorum.
Sana ulasamadigim icin mi vazgecemiyorum bilmiyorum. O kadar uzaksin ki bana imkansiz gibi sana dokunmam, sana sarilmam. Hayatim boyunca sana sarilamamis olmak bana sarilan her erkegi senin yerine koymama neden oluyor sanirim. Biliyorum beni seviyorsun ama bana yetmiyor bu. Hani senden ne zaman bi sey istesem sonraya ertelerdin ya ben artik beni sevmeni ertelemeni istemiyorum. Sana ulasabilmek istiyorum. Sesini duymam icin olmek uzeremi olmamiz gerekiyor? Neden herkendini esirgiyorsun benden? Adim atmayi sen ogretmedin mi bana neden yillardir ayni noktada duruyorsun? Neden hic gelmiyorsun.. beni ara, beni anla, beni sev..
keşke burdakiler gibi güzel şeyler yazabilecek bir baba kız olsaydık. keşke çocuğunu çıkışta okuldan almayı unutan baba değil de okula erkenden gelip çocuğunu bekleyen bir baba olsaydın. yapabilirdin, önemseyebilirdin ama yapmadın. canın sağolsun.
kimi zaman küfrettiğim kimi zaman aşırı sevdiğim ipne herif sen ne değişik ne garip bi varlıksın ya. nerdeyse her gece ağlamama sebep olan sensin ama yinede sen hastaneye gidince meraktan hiç bir şey yapamıyorum. bu zamana kadar seni kimseye övemedim çünkü övülcek bir yanını göremedim seni tanıyamadım baba 10 yaşıma kadar sadece pazar günü kahvaltı da gördüğüm özlediğim çok görünce de bıktığım insan o kadar çektirdin ve çektirmeye devam ediyosun ama yinede yerin farklı be. ne iyi ki varsın diyebiliyorum ne de git başımızdan diyebiliyorum evet sinirlenince diyorum ama onlar sayılmaz bu zamana kadar benim en büyük gezmem ablamla beni alıp arka mahalle sayılan caddede yürümemizdi be ihtiyar o zamandan sonra ben bi daha o kadar mutlu olamadım seninle o kadar iyi vakit geçiremedim be reis sen ki ben bunları yazarken kalbimin sıkışmasını sağlayan "insan" benim yüzümden bu boktan şehirde yaşayacaksın ya memlekete gitmekten benim için vazgeçtin ya teşekkürler bunlar içinde teşekkürler bana hayatı öğrettin ya teşekkürler bana doğru düzgün babalık yapmadın ya ona da teşekkürler.
Sen o behzat ç.'ye laf ediyorsun çok izliyorum diye ama, o behzat ç olmasa sana karşı duygularım çok farklıydı. Tamamen baba sevgisi aşıladı içime o behzat ç. Ben bu ziyaretimde bu kadar uzun kaldıysam, senin için, o behzat ç sayesinde kaldım moruk. Şimdi sakin ol ve saçma sapan konuşma be baba.
Keşke yanımda olabilseydin, o kadar çok isterdim ki sana sarılıp 'babam' diyebilmek. Bir kere bile diyemedim bunun eksikliğini yaşıyor olmak gerçekten çok acı....
Bilmiyorum fark ettin mi ama kaç senedir bir kere olsun oğlum demedin bana, bir kere olsun elimi başıma koyup sevmedin beni.. Bende ondan kaç senedir yuzune karşı baba demiyorum. Bunun tek nedeni sensin... Herkesin babası var, arkadaş gibi baba-oğullar var lan...
Cebime harçlığımı koyup, evinde bakıyorsun diye baba mı sanıyorsun kendini? Hayvanlar da yapıyor bunu.. istemeden; içgüdüsel olarak...
Hatirliyorumda 6 yasina kadar seninle ne cok vakit gecirirdik. Pazar gezmelerimiz vardi. Sinemaya yada parka gotururdun. Bazen paran olmazdi evde atari gunu yapardik. Kumanda kavgasi yapardik surekli ve sen televizyon karsisinda horlayarak uykuya dalardin. Herkesden kiskanirdim seni. Omuzlarindan inmezdim. Bilirim sende cok duskundun bana. Peki sonra ne oldu baba? 6 yasinda is yerinde biriyle tanistirdin beni. Yaninda calisan bir kiz. Onu bana oyle bi anlattin ki sana guvendim ve sevdim bir abla gibi. Bilseydim bizi ayircak bu kadin cocuklugumu ona gostermezdim. Cok kucuktum baba. 8 yasina geldim ve o gecen 2 sene eskisi gibi degildi hicbirsey. 8 yasina geldim ve sen gittin. Ben her aksam yorganin altinda senin icin gozyasi doktum. Cok ozledim seni. Ama sen mutluydun. Yeni ailenle cok mutluydun. Sensiz buyudum baba ve belki bu yuzden hic buyuyemedim. Seni affedemedim.
Sana hic babacigim diyemedigim icin eksik hissediyorum kendimi, desem bile bana yalakalik yapma diyeceginide biliyorum. Neden bizi kendinden uzak tutuyorsun neden diger aileler gibi degiliz anlamiyorum sebep bulamiyorum. Yinede seni cok seviyorum nagmi deger bizim oglan...
Baba hiçbir zaman beni sevmedin biliyorum artık numara yapmana gere yok hicbir evladını sevmedin ama biz dünyaya leylekler sayesinde gelmedik bazen evladı için uğraşan babaları görüyorum hiç olmadı oğluna sarılan babaları görüyorum bir kaç dakika üzüntü sonra nefret duyuyorum belki sen olmasaydın hayatla.mücadele etmesini daha iyi öğrenirdim ama sen vardın aynı zamanda yoktun keşke hiç olmasaydın evlenmekten cekinmemin bir nedenide senin gibi bir baba olma duygusu çünkü babalar evlatlarına nasıl davranırsa evlatlarıda oğullarına öyle davranırmış senin gibi bende karımı sevmemekten korkuyorum biliyorum karımda benim yüzümden çocuklarımı sevmeyecek tıpkı annenim beni sevmediği gibi iyi babaları gördünmü keşke bu babam olsaymis demekten bıktım. Iyiki seni yıllardır görmüyorum sizsiz dünya cennetmiş.
buraya daha önce niye bir şeyler yazmadım diye kendime kızıyorum şu anda.
mekanın cennet olsun babam.
son 2 aydır doğru düzgün konuşamıyorduk da zaten, hastanedeydin, kendinde değildin pek.
18 yaşıma kadar getirdin beni, hani abim liseyi bitirdi işe başladı, ablam liseyi bitirdi evlendi, bana bari sen şu liseyi bitir de üniversite oku derdin ya babam, şurda 3-5 ay kala nereye gittin be beni bırakıp?
hani en çok benim okuduğumu, adam olduğumu görmek istiyordun.
erken değil mi gidişin? daha 18 yaşındayım.
ygs'den iyi bir puan almıştım, gelip koşa koşa sana iyi bi puan aldım demek isterdim ama o zaman da hastanedeydin be babam.
şimdi haziran'da lys'ye girecem elimden gelenin en iyisini yapacam ve mezarına gelip baba üniversite kazandım diyecem, merak etme, sen rahat uyu babam.
not : lys sonuçları açıklandıktan sonra bunu editleyip üniversite kazandım yazacam, kararlıyım!
edit : kazandım, 4 yıllık iyi bi bölümde okuyorum çok şükür, ama özledim be babam.
