sana benzediğim için çok şanslıyım. hayatta ki en büyük yardımcım,dostum annem.
her gece yüzüne bakıyorum uzun uzun ya sabah göremezsem seni diye. umarım hayatın bana bize yüklediği olumsuzlukları her zaman aştığımız gibi yaşadığımız süre boyunca yine beraber aşarız. seni çok seviyorum.
''son bir kez gör'' dediler, yapamadım. seni gülen yüzünle hatırlamak istedim annem nolur kızma bana.
ne de kolay söylediler ''annenizi kaybettik'' diye. bilmiyorlar ki benim de bir yanım öldü, ne çiçek açar ne bahar gelir artık bana.
istediğin gibi hep güçlü durdum. Lâkin seni defnettikten sonra bırakamadım o soğuk mezarda. biraz daha kalamadım yanında, bırakmadılar o hâlde ne kadar ısrar ettiysem.
geride o gülen yüzün kaldı artık bana. herkesi güldüren o komik yanın. hep öyle hatırlanıyorsun mâlumun olsun.
tam sevgisizliğinden dem vuracaktım ki üstteki entryyi okudum. hayal ettim, üzüldüm, içim acıdı.
olsun be. sende insanlara yetecek sevgi yoksa da bende bunu göz ardı edecek kadar anlayış var. evden ayrıldığım günden beri ki dört yıl oldu az değil, hiç sormadın neden eve hiç gelmediğimi. cevabı mı biliyorsun yoksa hiç mi merak etmedin en çok bunu soruyorum kendime.
ah annem seni görmeyeli tam 1 yıl 8 ay olmuş be...
değerini kıymetini anlayamadım...
senle tartıştığımız zamanlar olmuştu ama her defasında da barışırdık çünkü senin sevgin hiç kimsede yoktu..
annesiyle tartışmaya giren insanları gördükçe içim acıyor kıymet bilmiyorlar diyorum içimden...
ah be anne çok özledim seni...
haberini aldığım zamanı kardeşimle beraber oturup ağlayışımız saniyesi saniyesine aklımda..
keşke gelsen de beni bu boşluktan çıkarsan be güzel annem..
cennette inşallah seni görmek dileğiyle...
evladının canı çok acıyo anne, itiraf edemediği acılar çekiyo, pişmanlığı kemiriyor içini.
keşke zamanında bu kadar uzak olmasaydın da pişman olduğum şeyleri yapmasaydım yada hata insanlar için yapsam bile hatamı dile getirebilecek özgüveni verseydin bana...
bu kimin eksiği, kimin yanlışı ? neden ben sonuçlarını bu kadar ağır ve acı çekerek ödüyorum.
ağlayamıyorum anne sana bunları konuşamıyorum o kadar güçsüz o kadar acizim.
dualarım yakarışlarım bile içimden, dilime gelmiyor. bir başına öylece bırakmasaydınız keşke beni, varlık içinde yokluk derler ya analı babalı yetim öksüz olmayı yaşattınız bana... kolum kanadım yara bere içinde. hep en doğrusunu yapıcam kendi başıma altından kalkıcam derken, hem hayatla hemde sizinle mücadele etmem gerekti.. üstesinden gelmeye çalışırken bişeylerin bi anlık yanlışa düştüm. yanlış insanlara eyvallah dedim, dost bildim...
yüzlerini gördüğümde kurtuluş hiç öyle kolay olmadı kendimi paraladım mahvoldum... Tam kurtuldum dediğim anda hiç çekinmeden daha büyük darbelerle yaktılar canımı. Ben bu kadar güçlü değilim anne, üstesinden gelemiyorum bişeylerin. ben kimseye kötülük yapmadım, kendime yaptım tüm kötülüğümü. ben bunun altından kalkamıyorum git gide kendimi daha derinlere gömüyorum...
gel artık. yokluğun çok fazla çarpmaya başladı gözüme. gel, paketinden sigara otlanmayı, sonra 93 merdiven inip sana sigara almayı bile acayip özledim. herkesin yokluğu büyürken seninki dünya kadar oldu. kendimi bu aralar çok boşladım. gel bi toparla beni. oda darmadağın, aklım karmakarışık. televizyon bile seyretmiyorum sensiz.gel, kumandayı sana vereceğim söz. gel uyuyakalmışken uyandır beni ikili koltuktan. gel reis dön artık evine. özledik be.
