kimi annesini kaybetmiş özlem duyuyor, üzülüyor.
kimi nefret ediyor annesinden, istemiyor.
sen hayattasın 10 dk lık uzaklıktasın ama ben seni özlüyorum anne..nezaman, nasıl bukadar koptuk inan hiç hatırlamıyorum.nezaman konuştuğumuz tek şey para-çıkar ilişkisine döndü ? zamanla anlıyorum eskiden de paylaştığımız pek bişey yokmuş be anne ozaman da birikimlerden falan bahsederdin sonuç ne oluyor o da para !...
lise yıllarımdan bahsetmiyorum bile, bir sevgilim olduğunu bilirdin kuyumu kazmak için tehdit unsuru yapar kapıları dinlerdin.oldu bitti fena bir kadınsın anne çok siyasetçisin.senden korkmayan taş kesilir inan.
şunu hiçbir zaman bilmeyeceksin 3 kap yemek yapıp beraber oturup zıkımlanmak sonra herkesin biyana dağılmasının tanımı aile olmuyor.şunu da sonradan anladım, yemeklerin çok çakmaymış anne.kendi yemeklerimle kıyasa bile giremezsin o derece *
okuyorum arada annelere yazılmış yazıları çoğu zaman ağlıyorum, sanırım özlüyorum seni ama olmadığın gibi.bazen öldüğünü düşünüyorum, annem ölürse ? düşüncesi geçer geçmez gözlerimden yaşlar akıyor..anlamıyorum beni sevmeden kendini nasıl sevdirdin böyle?
bunları yazıyorum, hiçbirzaman sana durup dururken sarılamayacağımı bile bile.seni öpemeyeceğimi bile bile..ve hiçbirzaman anne-kız olamayacağımızı bilerek.
varlığında bir yokluğunda anne bunu sen istedin ben de ses etmedim, ona üzülüyorum.
bugün ölüm yıldönümün annem. çok dua ettim senin için, mekanın cennet olsun. çok özlüyorum seni çok. yaş kaç olursa olsun anneye her zaman ihtiyaç duyuluyor. sevincini de üzüntünü de anneyle paylaşmak istiyosun. şunu bilki sen gittin, geride bir enkaz bıraktın annem. yokluğuna alışamıyorum. kabrin başında paylaşıyorum yine her şeyimi, beni duyduğunu biliyorum. seni çok seviyorum... rahat uyu.
mezar taşı kadar soğuk olmasaydın, şimdi herşey farklı olurdu.
senin nasıl olduğunu hiç sormuyorum diye küsmüş kırılmışsın sanırım, öyle duydum.
hep sen kırılır küsersin zaten, ben neyimki amk, benim ne hissettiğimi önemsemedin hiç, şimdi ilgi bekliyorsun. hangi yüzle?
kaldırıyorum arkadaş bu başlığı sol frame den.
sanal da olsa, okumuyor da olsa onunla konuşmak istemiyorum.
çok özledim seni annem. keşke yanımda olsaydın, geçer be kızım deseydin,kızsaydın, sevseydin yada homurdansaydın bana olur olmaz. razıyım be annem. çok ihtiyacım sana.
sana hayranım, senin yaşadıkların karşısında dik duruşuna, isyan etmeyişine, güzelliğine, becerine, herşeyine...
hadi çık gel, koru beni, uzak tut tüm kötülükleri benden. hasta olduğumda başımı bekle, yanlış yaptığımdada sev beni...
işten gelirkende halley al olur mu?
bedava dakikaların da bitti artık tasarruf yapıp arayamıyorsun beni. ama 'arıyıram arıyıram niye cevap vermirsen itin balası' repliğin hala kulağımda ana.
her ne kadar senin istediğin gibi bi çocuk olamasamda sen herşeye rağmen seviyosun beni.karşılıksız seviyosun çünkü annemsin.ne yaparsam yapiyim yinede seviceksin beni.her zaman benim iyiliğimi istedin hiç bi zaman üzülmemi istemedin.hergün arıyosun diye aslında bazen sinirleniyorum ama bir gün aramasan bişey mi oldu acaba diyede merak ediyorum.hergün ne yediğimi soruyosun,askerlik muhabbeti açılınca bile ağlamaya başlıyosun.ne yaparsam yapiyim her zaman bana destek oldun,bazen kızıyosun haklı olarak çünkü benim eşşekliğimden kızıyosun haklısında aslında.küpe takıyorum die sakalım var diye kızıyosun ama onlara alıştın hatta sevmeyede başladın ama şımarmıyim diye söylemiyosun.seni kaybetmekten çok korkuyorum anne eğer sen olmazsan kim her istediğimi yapıcak,kim hergün arayıp ne yediğimi sorucak,beni bu yaşa kadar büyüttün okuttun ve okutmayada devam ediyosun.sen benim hayatımda sevdiğim ilk ve en çok sevdiğim kadınsın.evet bildiğin gibi birisini daha çok sevdim sana onu ilk anlattığım zaman çok seviyosun onu belli anlatırken yüzün gülüyo gözlerinin içi parlıyo ben seni bi kızdan bahsederken bu kadar mutlu bu kadar heyecanlı görmedim seni gerçekten mutlu ediyosa onu hiç bırakma demiştin bana.bilmiyosunki o kız bana senin yediremedin patlıcanı yedirdi,senin yediremediğin mantarı yedirdi onuda kaybetmek istemiyodum ama oda olmadı be anne onu kaybettim artık tamamen.üzülüyorum aslında onu kaybettim diye ama üzüldüğümü sana söyleyemem çünkü ben üzüldüğüm için sende üzülüceksin.seninle ilgili yazmak istediklerim buraya yazmakla bitmez. o yüzden seni herşeyden çok seviyorum annecim..
annem...bilirsin gösteremem ben sevgimi.ama çok severim be annem.durma öyle camın önünde.ablam yolda,sağ salim varacak inşallah görev yerine.uzulme annem.durma orda.usüme ağlama anne.ağla ya da.ama rahatla biraz uyu hadi annem.uyu ki uyuyayim annem...
büyüdüm, artık düşsemde dizlerim acımıyor eskisi gibi, kanamıyor. acı çocukluğumdaki tadında değil şimdi. baharatı bol. çeşnisiz yemekler gibi değil. bilmediğim lisanlarla karşılaşıyorum aynı dili konuştuğum ülkemde. en çok yüreğim acırken o bilmediğim lisanı çözebilmiş olmayı istiyorum.
anne büyüdüm, kendi ayaklarımın üzerinde durabiliyorum ama biliyor musun, dizinde hiç yatıp şımarmadığım kadar çocuk olmak istiyorum bu lisanla karşılaşınca. şeker istiyorum diye tepinip istediğimi elde ettiğim o şirin kız çocuğu olmak istiyorum o zaman belki onlar anlar benim lisanımı...
neden zor ki hayat ve neden bitmez büyümek. bunun sebebi belki hindi gibi her daim düşünmek.
hatırlıyorum da uyumam için zorla yatırdığın çağlarımda da düşünürdüm. incinmiş birinin hissettiklerini anlamaya çalışırdım, üzülürdüm. anlaşılmayışımı anlar üzülürdüm. sessizce ağlardım bazen sen duyup kızma diye. kendim sustum tıpkı şimdiki gibi. kendimi avutmayı küçük bir çocukken öğrendim ben. şımarmayı değil ölçülü olmayı dayattı bana hayat. da ben neyin ölçüsünü kaçırdığımı bilmiyorum hala.
belki fırtınanın içinde kendimi tanıma imkanım olmadığı içindi yanlış limana demirlemem. ama hayat ayaz bir kış gecesi kadar acımasız. güneşini gösterse de sonrasında ayazına dayanman gerek ölmedinse eğer...
ölmedim anne, bedenim yaşıyor bildiğin gibi. ama ben kaç kere öldüm hiç bilmedi kimse. mutluluk rolü ne zordur için ağlarken. külçe gibiyken taşımak hayatı. işte boynum o zaman isyan etti fıtık oldu. içimde zaman dondu akabinde duygular.
sen doğurdun, büyüttün en iyi sen bilirsin evladını...mı? işte bahsettiğim o bilmediğim lisanı bilmeye en çok şimdilerde ihtiyacım var anne. artık acımadan öğrenebilmeyi diliyorum. anne, en çok duana muhtaç olduğum yerdeyim. duy beni.
bende anne olacağım. yeni bir ben doğacak , yeni bir sen olacağım .. belki senin anneanneme benzemen kadar yüksek derecede olacak benim sana benzemem. belki benim seni sevdiğim kadar bebeğimde sevecek beni. belki ben onu seni sevdiğimden daha çok seveceğim. hayır olur mu öyle şey? ne yani sen anneannemi benden çok mu seviyorsun. bir gram sevgini bile kıskanırım annem. ben seni bebeğimden çok sevicem. sen anneanne olunca o zaman artık benim bebeğim olacaksın. anneanneme dediğin gibi o senin bebeğin , sen benim ..
günlerdir hastayım diye başımdan ayrılmadın, her saat başı ateşimi kontrol ettin, çorba üstüne çorba yaptın, üşüdüğümü görünce üstümü örttün hemen, doğum gününü yatakta ateşler içinde ve titreyerek kutladım ve o an gözlerin doldu, için gitti.
sana diyeceğim şey şudur ki annem; seni çok seviyorum. iyi ki varsın.
hayat bizi birbirimizden ne kadar çok uzağa atmış olursa olsun,
çaresizlik hissiyatımın pan zehiridir ellerinde yüzüme dokunuşun.
sana en son ne zaman "seni seviyorum" cümlesini kurduğumu hatırlamasamda
her gün karanlığı yarıp geçen güneşin ilk ışıkları kadar seviyorum seni
varoluş çabalarımın hepsinde senin adın var.
sığınabileceğim tek limansın,
ve iyiki varsın ve var olmakta ısrarcısın.
bu kadar anlayışlı olma lütfen.
hayır ol da bokunu çıkarma. çünkü senin anlayışlı davranışların yüzünden kendimi daha da ezgin hissediyorum.
gözümün içine içine bakıyorsun ya hani iyi miyim diye o an annelik nedir bana öğretiyorsun işte.
arkadaşım olabildiğin için, her koşulda beni anlayabildiğin için, sonsuz desteğin için, amaaaan sen de boşverciliğin için, annem olduğun için minnettarım. ve ben o kadar şanslı bi evladım ki elimi hiç bırakmayan bi annem var.
benim canımsın sen. biliyorum ki ben de senin canınım.
ne deriz biz? can bu can, amcan. *
