erkek çocuklarına sarıldığında onlar seni iteklerken duvarın kenarında beklerdim bana sarılsan ben hiç iteklemezdim seni biliyor musun?
sarılma artık istemiyorum zaten, ben kızıma doya doya sarılıyorum. ben anne olabildim hem de kız annesi.
seni çok seviyorum canım annem, iyi ki varsın...
hastalığım ve tedavim boyunca yanımdayken tüm soğukkanlılığınla ve kendi hastalığına rağmen direncinle bana destek oldun ama yanımda yokken benim için kuytu köşelerde hep gözyaşı döküp dualar ettiğinide biliyorum. kötü günler mücadelemizle geride kaldı ve sadece tek düşündüğüm ne kadar zamanımız var ise dolu dolu yaşamak seninle tek dileğim bu.
keşke biraz arkadaşım olabilseydin anne...bu seni sevmediğim anlamına gelmez. can sevilmezmi ben sana kıyamam bilirim sende bana kıyamazsın ama olmuyor anne ben sana herşeyi anlatamıyorum çünkü beni anlamıcanı biliyorum. keşke diyorum bana örnek gösterdiğin o elalemin çocukları yerine sende elalemin annelerini örnek alsaydın.
beni erkek kardeşim kadar sevmediğini değer vermediğini biliyorum anne daha fazla hissettirmene gerek yok.keşke sürekli eleştirmek kırmak dökmek yerine biraz sarılıp öpseydin sevgiyle büyütseydin beni anne.sadece bayramlarda elini öptürmek dışında mesela.ben asla senin gibi olmicam, çocuğum olduğunda ona hep sarılıcam sevip sevilmeyi öğreticem otoriteden önce şefkat nedir onu öğreticem.
belki görürsen anlarsın...
benden önce ölerek bencillik yaptığını zannettiğim bencilce duygularımı kabartan ama sonra benden önce oralara giderek öldüğümde yanına geleceğimi sanmama sebep olup ölümden korkmamamı sağlayan eşsizim, herşeyim. Yinede gitmeseydin, ben hala ölmekten korkmaya devam etseydim...
birtürlü anlam veremezdim "sen mi geldin" sorusuna.. taa ki gelenin ben olmadigini anlayana kadar evet gelen ben degilim artik senin olmadgin yere.. şimdilerde ise ben soruyorum bu soruyu geceleri her üstüm açıldıgnda.. cevap vermiyosun çünkü sende anlam veremiyosun kendi kendime konusmama nur icinde kal gittign yerde
annem...
dünyayı sevmemin tek nedenisin. hayata tutunduğum dal, uzattığım ele uzanan elsin. üzgün olsam sen de üzülürsün, gülersem sen de gülersin. saçların beyaz,yüzün kırışmış olsa da benim dünya güzelimsin. seni çok seviyorum. sonsuzluğumdaki ışık olman dileğiyle...
sana naparsam yapayım, her istediğine karşı çıkıp, sana kötü konuşsam da, seni ağlatsam da beni sevmeyi nasıl başardığını bir bana da anlatsana anne. o kocaman yüreğe dünyadaki en saf sevgiye nasıl sahip olduğunu. dünyanın en büyük affedicisi olmanın nasıl bir duygu olduğunu bana da anlatsana...
ışığı aç da bak anne
Büyüttüğün hayal kırıklıklarına
Sen gözlerlerinin içine bakıyorsun
Hayat yüzlerine bakmıyor anne
Bir baltaya sap, bir köye deli bile olamadan
Geldik duruyoruz hayatın tam ortasında
Bu acıya bir yer aç yüreğinde
Eskiyenleri at biriktirme. *
anne seni seviyorum ama şunu bilmeni isterdim,
eğer sen benim annem olmasaydın, öylesine bir yerde gördüğüm ve tanıştığım biri olsaydın, güzel yanlarını,annelik vasıflarını, her zaman güven veren mizacını tanımasaydım seni hiç ama hiç sevmezdim.
çünkü dışarıdan bakılınca son derece hırslı, kendini beğenmiş,bulunduğu ortamdaki herkesi yönetmek isteyen, kendisinden başka kimsenin doğrularını kabul etmeyen, sinir bozucu biri gibi görünüyorsun. kafanda kurduğum şeylere öyle bir inanıyorsun ki, diğer bütün her şeyi buna uyduruyorsun.
uzun yıllar babam gibi sakin mizaçlı,prensipleri olan, ezmeyi ve ezilmeyi sevmeyen biri seninle nasıl anlaştı da 35 yıldır böyle uyumlu evlilik sürdürdünüz anlaamadım. sanırım hiç bir zaman da anlayamayacağım.
bunları sana söyleyemem, çünkü bilirim üzülürsün. çok üzülürsün hem de.
çünkü sen kafanda kurduğum evlat modelinden başkasını kabul etmezsin. ondan seni eleştiren sözler duymaya tahammül edemezsin.hep söylediğin gibi "9 ay karnımda taşıdığım büyüttüğüm evladım karşıma geçecek de çen çen çen bana akıl öğretecek? hah güleyim bari" düşünceni artık çok iyi anladığım için söylemiyorum zaten ben de, seni anladım ben. anladım ona göre davranıyorum. seninle konuşurken, bir şey tartışırken hep temkinliyim. seni kıracak bir şey söylememek için. bana çok ters senin düşüne yapın, davranışların. bazen sabrımı oldukça zorluyor hatta ama bir şey söylemiyorum.
asla da söyleyemem zaten, çünkü artılarını yazdığım zaman eksilerinin önemi kalmıyor. bende bu yüzden buları yüzüne vurmuyorum. dediğim dedik olduğun için sana ayak diremiyorum, yapmak istediklerimi sessizce, derinden sana hissettirmeden yürütüyorum.
umarım kurduğumuz bu hassas denge bozulmaz hiç bir zaman. umarım gözündeki ideal evlat imgemi bozmam hiç, umarım hayal kırıklığına uğratmam seni...
sevgili annem, sabrına hayranım.
bir idealin peşinde yıllarca koşmayı, inandığı bir yolda mutlak yanlış bile olsa yrümeyi kutsal saymayı, insanların dış görünüşüne, giydiğine çıkardığına değil ruhuna bakmayı senden öğrendim.
bazan ne kadar aksini iddea etsem de, dilimle gönlüm arasındaki farkı sessizce kabul ettirmen, bana beni öğrenme, kendimi tanıma şansı vermen en büyük kazancımdı.
soğuktum, bana kimsenin yaklaşmasına izin vermezdim, buna rağmen bana ulaştın. kabuğun arkasındaki savunmasız halimi yavaşça iyileştirmeye çalıştın.
sana bulaşması ihtimalini hiçe saydın. bunu bir anne duyarlılığı ile yaptın, beni incitmeden.
yaralarım artık eskisi kadar derin değil sanki. eskisi kadar önemsemiyorum hayatı ve matematik başarıları. senin varlığın sevgin hep güven veriyor bana.
canımın en çok sıkıldığı vakitler de bana gülen gözlerini getiriyorum aklıma.
çevreme ördüğüm duvarı yıkmaya, daha iyi bir insan olmaya çalışıyorum artık. bunu sana borçlu olduğumu da biliyorum üstelik.
seni çok seviyorum anne. lütfen çok ama çok uzun yaşa.
bazen ne kadar tartışsak da, birbirimizi üzsek de sen benim vazgeçemediğim, 10 dakika bile küs kalamadığım tek insansın. canımsın. iyi ki varsın güzel annem.
anne oğlun hasta ateşi var, gelip bir sirke koy, biraz da öp anne oğlunu.
anne oğlun yalnız, gelip koynuna sar, en büyük aşkı ol.
anne oğlun çaresiz.
anne gel anne.
