ben bu yazıyı x e yazdım şeklinde başlık açacağım hiç aklıma gelmezdi. vay be! neler yaptırdın bize sen?
tanım da yapalım. yakında tarih olacak mabede yazılan yazılardır.*
mabedimizdin sen, hep de öyle kalacaksın. az önce geçmişine dair bir yazı okudum. duygulandım. sonra bir iki resmine baktım. iyice gözlerim doldu. ne zamandır ağlamıyordum, ağlatacaktın beni az daha. kapattım, hemen çıktım. ama gerçekleri değiştirebilir mi bu? nasıl geçeceğiz artık mecidiyeköy den? anılar canlanmayacak mı zihnimizde? uefa kufası nı alırken sıraya dizdiğin avrupalılar gelmeyecek mi aklımıza? hiç kolay olmayacak, hiç. şu berbat takıma, yönetime, buz gibi havaya rağmen keşke son lig maçına gitseydim diyorum şimdi. yeni yapılan, para uğruna her şeyden vazgeçilebilecek statlarda bulabilecek miyiz sıcaklığını, cehennemini. çok özleyeceğiz seni, çok. sadece bir stat değildin. bizden bir parçaydın.
çok şey yaşadığım bir staddır. belki orada 100 maçım rahat vardır. ki orada maça gitmeye başladığımda, daha 80'lerdi, çocuktum. inönü tadilattayken ve tsyd falan bir sürü kupa varken, derbilerin çoğu orada yapılırdı. ilkgençliğimin en unutulmaz anılarının geçtiği yerlerden biri oldu o..
düşün: 3 mayıs 1989 galatasaray fenerbahçe maçı.. ergenlik çağımız. sabahlayamamışız, çünkü yaşımız küçük. artı, sabahlama lig maçlarında olurdu, kupa maçlarında pek olmazdı. açığa bilet bulduk, girdik. ama bizim bütün mahalle kapalıda. menderes'in etrafında. onların yanına nasıl geçeceğiz?
her seferinde bir yol bulmuşuzdur. maçın başlamasına yarım saat kala yine bir yol bulduk. sahaya atladık. sanki kapalıya pankart asacakmışız gibi. oradan da kapalıya fırladık. kimsenin ruhu duymadı.
en baba adamlar vardı o zaman. sonradan ayıklanan kasımpaşalılar başı çekiyordu. haznedar, bağlarbaşı, maltepe, zeytinburnu, fikirtepe, fatih ne ararsan. beşiktaş gibi bi tek çarşımız yoktu, istanbul'un her yeri bizimdi.
daha ne diyim ben. en az 100 maç diyorum. zafer, hezimet, dayak, kovalama, her şey.. şimdi bütün bunların yerinde rant yükselecek. neyse, ben fenerliyim zaten, ağlayacak halim yok..
bir yandan Aslantepe'ye geçeceğiz , stadımız büyüyecek diye sevinirken , aklıma sen geliyorsun üzülüyorum Sami Yen. Galatasaray'ın stadı neresi diye sorulduğunda Sami Yen diyememek üzecek beni. Türk Telekom Arena nedir? bu stada da Sami Yen deseydik olmaz mıydı? yeya ligin sonu beklenip senin kapasiten artırılabilirdi. bir de açılır kapanır çatı yapardık ne güzel olurdu be. seni unutmayacağız Sami Yen. aslanların mabedi olarak kalacaksın. orada göremesek de seni hep aynı şekilde göreceğiz. sana güzel bir şekilde veda etmek isterdik. ama olmadı. formanın hakkını vermeyen , para için oynayan , kaç milyonun canını her 90 dakikada nasıl yaktığını bilmeyen futbolcu bozuntularıyla doldu takımımız. ama bak sana hagi'yi getirdik. kralı getirdik. o adam ne yapsın çıkıp oynayacak hali yok ya. elindeki kadroda bir bok olmadığı sürece Karpatların Maradonası ne yapsın.
Bırak Aslantepe'yi. Sen hep bizim stadımızsın , yuvamızın , mabedimizsin. Unutmayız seni.
ali samiyen stadı
hayatımın tam ortası
nice şampiyonlukların
zaferlerin mekanı
her köşende bir anın var
hüzünler ve mutluluklar
gözümde yaş kalbimde sızın
zaman ayrılık zamanı
seni yıkacak dozerin, seni yıkacak dozerin, seni yıkacak dozerin anası sikeyim.
seni yıkacak dozerin, seni yıkacak dozerin, seni yıkacak dozerin anası sikeyim.
Sen haginin Bilbaoya attığı goldeki sevinçsin.Sen yüreğimizin sesindeki desibel rekorusun..Hiç bir zaman dolmayacak yerin,dolacak birşey varsa o da gözlerimdir..Sana böyle veda etmeyi istemezdim,sana karşı boynum bükük...Çok özür dilerim,biliyorum çok kızıyorsun,biliyorum Metin Oktayı da almışsın yanına acı bir tebessümle bize bişeyler demeye çalışıyorsun ama diyemiyorsun,boğazın düğümleniyor...Kelimelerin bittiği yerdeyiz,ama sana yemin olsun ki yerde kalmayacağız,senin anına dimdik yürüyeceğiz bu yolda,göğüs geleceğiz zorluklara...
sen bir mezarlıksın. dünya devlerinin, ezeli rakiplerin ve türk futbolunun kara talihinin gömülü olduğu bir mezarlık.
sen galatasarayımın evi, rakiplere cehennem bize cennet, türk futbolunun avrupa kapısı ve benim sarı kırmızı dünyamın merkezisin.
son zamanlarında sana gelemedim. beni affet. ama yüreğim her daim sende attı, galatasaray için.
şimdi seni yıkacaklar. önce manevi olarak yıkanlar, şimdi gerçekten yıkacaklar. neden mi?
hepsini toplasan senin tek bir taşın etmeyecek olan yöneticiler var ya, seni yenilemeyi, modern hale getirmeyi beceremediler çünkü. işin kolayına kaçtılar. sattılar seni. biz de onları satıcaz. adını aldığın büyük kurucuya laik olmayan kimsenin peşinden gitmedik, gitmeyiz.
ali sami yen.. hayatımın tam ortası..
ben bir daha eski açıkta "burası sami yen burdan çıkış yok!!" diye bağıramıyıcam.
"kolay mı sami yen de aslan cimbomu yenmek" diyemiyicem.
ileride bi oğlum olursa onu elinden tutup sana getiremiyicem. ama merak etme bilicek seni.
şimdi diyorum keşke daha çok gelseymişim sana ali sami yen.
yüreğimden bişeyler kopuyo her aklıma geldiğinde.
sen öyle bir tarihsinki, seni yıkmaya kimsenin gücü yetmez. adını dünya ezberledi, biz de unutturmayacağız.
şimdi senin yerine modern bi stadımız olucak. ama sanma ki bu taraftar seni unutur. biz neredeysek orası sami yen olur ve oradan yine çıkış olmaz.
şu saatte gözümden iki damla yaş akıttın yine. feda olsun sana.
sevgilim kızıyo küfür etmeme ama elimde değil, "seni yıkacak dozerin anasını sikeyim".
sana böyle hitap ediyorum çünkü ben bu zaferlerin içinde büyüdüm . ne büyük takımlar geldi geçti içinden , ne destanlar yazdık huzurunda . biz hep mutlu olmayı öğrendik yanında , hep inanmayı , asla pes etmemeyi öğrendik seninle . çıktık methiyeler dizdik sana sadece 90 dakika değil sabahtan gece yarısına kadar şarkılarla şenlendirdik seni .
öyle heybetliydin ki bizim için , bizden olmayan herkes korktu senin heybetinden , " cehennem " dediler adına kurtulamadılar elimizden , cehennemi yaşattık onlara .
dünyanın en büyüklerini dize getirdik yanında , dünyanın en büyüğü olduk . ve sen tüm hikayede başroldeydin . .
şimdi yeni bir yere gidiyoruz eski hatıralarla , senin vaktinin dolduğunu söylüyorlar ama ne b.k yediklerinin henüz farkında değiller . çünkü senin yerini hiç birşey dolduramayacak bunu bilmiyorlar .
biz seni mabet bildik , hep mabedimiz olarak kalacaksın , çünkü sen ali sami yen stadısın . sadece zaferlerin konuşulduğu bir mabet .
elveda sami yen'im .
giden her sevgilinin ardından ,
hep biz olduk el sallayan .
haykırsak duyarlar mı sesimizi ,
hangi sevdadan galip çıktık ki . . .
ntvspor kanalında telefon bağlantısı yapılan eski sporcularımızdan bülent korkmaz, suat ve okan'ın konuşmalarında yıllar sonra bile seslerinin titremesine, gözlerinin dolmasına neden olmuş, bağrında türk futbol tarihinin en önemli olaylarını barındıran unutulmaz stad. 2-0'lık bir vedayı asla ama asla haketmemiş ve maalesef onun önem ve değerini kavrayamış futbolcuların rezil mücadelesi ile kendine veda edilmiş güzide stad. uğurlar olsun.
Hey gidi Ali Sami Yen hey.
Dayım getirirdi beni sana ufacık boyumla saçlarımı örerlerdi bir de sarı kırmızı formayı giydirirlerdi.
Az mı uyuyakaldım da gol seslerine uyandım o ufacık bedenimle.
Sonra büyüdüm damarlarımda akan kanın senden yadigar olduğunu farkettim , gururlandım.
Yeri geldi üzüldüm hatta kahroldum ; kızarak çıktım kapılarından dışarıya.
Ama ne zaman çıksam merdivenlerinden o ilk yeşili görüşüm hep aldı beni benden.
Ey mabet!
Kimler geldi kimler geçti ama senin adın hiç değişmedi.
Gönlümün cehennemisin ve hep öyle kalacaksın.
bu zamana kadar hangi büyük kluplere cehennem oldun. hangi büyük kramponlar çimlerine bastı. senin her santimetrekarenin dili olsa da konuşabilse keşke. konuşsa da şu anki duygularını da öğrenebilsek.
bir zamanlar...
bir zamanlar real madrid'e 2-0 avantajlı skor bile değildi. milan,juventus,barcelona daha sayılabilecek bir sürü takım berbaerliğin hesabını yapıyordu çimlerinde. öyle bir taraftarın vardı ki desibel hesabı yapmaksızın sahayı dar ediyordu. futbolcuların geldiği klubün seviyesini unutup başka bir futbolcu oluyorlardı. bu takım bülent akın'ı victoria'yı fleurquin'i futbolcu diye oynattı. onlarda oynadıkları klubün büyüklüğünü sende gördü ve başkalaştılar sana layık olmak için elinden geleni yaptılar.
şimdi ise çimlerine basmayı haketmeyen futbolcularla doldu klup bonservisleri yok diye. zannetiler ki herkesi sen adam edeceksin kim gelirse gelsin top oynar. olmadı. hiçbir şey eskisi gibi değil artık. çünkü kimse senin büyüklüğünü gelenlere anlatmadı. en önemlisi kimse senin büyüklüğünün farkına varmadı.
bir tek gelen futbolcular ya da başına geçip yönettiğini zannedenler değil taraftar da değişti. aslında senin özelliğini kaybetmene yardımcı da oldu çok destek verdiğini zannedenler. 5 yıldır tribünlerden arabesk şarkılar ya da davul sesleri duyulmaya başladı. o tribünler ki seni çok sevdiğini söyleyen ve en çok sahip çıkması gereken aslında ilk ihaneti sen onlardan gördün. eskiden doğruyu yanlışı çok iyi görürdü o tribünler ama şimdi göremez hale geldiler. bugün istifa diye bağırmak en basit iş çünkü görünen köy klavuz istemiyor. ama 3 senedir bugünler ben geliyorum diyordu ve o tribünler,o seni çok sevdiğini söyleyenler yapılan isim transferlere aldanıyordu. unutmadın sen de biliyorum. biz capone'yi ne çok severdik. gelmeden de hiçbirimiz tanımazdık.
herşey çok değişti. bundan sonra gelecek hiçbir oyuncu senin atmosferini tadamadan galatasaraylı olacak. bilemiyorum belkide değişim zamanıdır. belkide bizimkisi bitmiş bir ilişkiyi zorla devam ettirmek gibidir. bu stadla belki daha farklı olacak herşey,belki birçok şey değişecek. bundan eminim sen hep galatasaray'ın iyi olmasını istersin. ve bunun için kendini feda ediyorsun.
şimdi ikinci evliliğimizi yapacak gibiyiz ama hala seni seviyoruz. yaşattıklarını seviyoruz. anılarını seviyoruz.
Sevgili yuvamız.
Elbette çok yaşlandın,sende insan misali yaşlanıyorsun ve ölüyorsun.Yani yıkılıyorsun.Kendin gitsen bile adın hep anılacak eminim.
Senizle tanışmamız 96 daki Türkiye-San Marino macında dayanıyor.Ne kadarda heyecanlanmıstım.Bir dahaki bulusmamız 98 Karabük maçında oldu.O zaman senin ne kadar muhtesem birşey oldugunu anlamıstım.
Son 2 sezondur kombinemle seni rahatsız ettim.Duvarlarını,koltuklarını eskittim.Üstüne üstük bana muhteşem geceler,muhteşem insanlar ve unutulmayacak bir çok anı yaşattın.Bugun senin yıkılıcagını söylüyorlar.Gerci uzun zamandır soyluyorlar bunu.
Bana bu kadar güzel seyler yaşatan yapıtın yıkılmasına izin vermemeliyim diyorum kendi kendime.Ama düzen böyle,napayım?
Sen yakın zamanda yıkılsanda adın dillerimizde,yaşattıkların aklımızda ve gönlümüzde.Bizimde sende hakkımız varsa helal et.Seni çok sevdik,çok seveceğiz..
çocukken yakından gördüğüm ilk stattır, bir süre aklıma stat denilince ali sami yen gelirdi.
yıkılacak olması beşiktaşlı olmama rağmen beni üzüyor sebebini bilmesem de.
aklıma inönü geliyor aynı sonla bitecek gibi... belki döküntü ama inönü gökyüzü görüyor kapalı bir kutuya tıkacaklar bizi stat diye yakında en moderninden...
tv de görüp dozerlerin üzerine kendini atan evlerini yıktırmak istemeyen adamları anlamazdım. ulan onların da görevi derdim.
şimdi ilk kez anlıyorum o adamları.
evimiz, yuvamız, sayısız zafer kazandığımız mabedimiz...
maalesef başarısız bir yönetim sayesinde seni kaybediyoruz.
gönül isterdi ki bakım yapılsın ya da oraya GS müzesi kurulsun.
tikicanların gezdiği bir alışveriş merkezi olacağını düşünmek istemiyorum.
her gün iki kez önünden geçiyorum evimizin. yıkılacağı günü düşünüp kahroluyorum.
dozerlerin önünde durup burada nasıl bir tarih yatıyor biliyor musunuz demek istiyorum.
ama başkanımız bilmezken onlar mı bilecek. vay arkadaş göz göre göre gidiyor mekanımız.
çoğu kişiden farklı olarak; gittiğim konserle, bir zamanlar bando takımıyla çimlerine basmamla aklımda olacak staddır. bir fenerbahçe'li olarak elveda samiyen.
evet şu an sami yen'de ki son gecemizi yaşıyoruz. ve beni en çok şaşırtan ise 'kazım fenerin anasını mik' tezahüratları altında kazım'ın bize üçlü çektitmesidir. adam bukalemun gibi...
