Ulan abi olası insan. Evlendin gittin gideli yüzünü göremedik senin ufaklık 5 yaşına geldi dön artık amerika' dan da amcalık vazifemi yerine getiriyim. Seni görmesem de olur ipne amcayım lan ben.
o aldığın köpeğe benim ismimle sesleniyormuşsun puşt. bunu da kız arkadaşından öğrendim.
sen bana fedakarlık yapmadın be abi daha çok sandalyemi çeker düşürürdün beni falan sonra noldu ankaraya gittin. okul okuyacağım diye borç taktın bize. şimdi evine geliyorum ya beni gezmelere götürüp parayı ödüyorsun falan yap o kadarını. senle vurdulu kırdılı olduk hep. senin sayende kız başıma dövüş yapabiliyorum. tek faydan bu zaten. keşke senle gülümsetecek anılar olsaydı, zaten ablamla kötüyüm tek bırakmasaydın olurdu.
utan şimdi millet neler yaşamış ben hala beni nasıl düşürdüğünü hatırlıyorum. yürü git hanzo.
sevgili ortanca abim; evlenip damat gittin ta izmire ve bi alem oldun. Facebookta argo paylaşımlarıma laf etmen bardağı taşıran son damlaydı. Sanane lan benim yazılarımdan.
gitmeni istiyorum,
hayatımda olma istiyorum.
bazen durup düşünüyorum lanet olası aramızdaki abi-kardeş ilişkisini. yok yemin ederim yok. sen abim olamazsın benim. kan bağım var bir de. bu kadar yakınken nasıl bu kadar uzak oluyorsun? inanır mısın yokluğunu hiç hissetmiyorum. çünkü varlığında bir şey hissettirmiyorsun bana. a-bi. sadece özne. başka bir bok değil. kendi kurduğun üstünlükte yaşıyorsun, hiç yanıma gelmiyorsun oradan inip. hep uzaksın çocuk. bu kadar uzakken yakınımda da olma. nereye gidiyorsan git fakat bu eksikliği yaşatmaktan vazgeç artık. sevgilinle umarım mutlu olmazsın, bana hiç mutluluk yaşatmadın. abim oluşuna dair hiçbir maneviyat hissetmiyorum. bunu okusan ne hissedersin bilmiyorum, şaşırırsın belki ya da umrunda olmaz.
senden nefret ediyorum, senden ölesiye nefret ediyorum artık defol git şu evden defol git hayatımdan. sayende kafamı duvarlara vura vura parçalamak istiyorum bunu niye yapıyorsun bana. o kadar kötü birisin ki şu dünya üzerinde kin güttüğüm tek insansın allah kahretsin ki bunları yüzüne söyleyemiyorum, kimse söyleyemiyor evdeki. sinir hastası olmak üzereyim sayende ve elimden gerçekten bir kaza çıkmasından korkuyorum, oysa her gün ölmeni istiyorum ki bir gün gelecek delireceğim o gün kork benden çocuk. dişlerimi sıkıyorum bak karşında nefretimi görüyorsun defol git şu evden!
bugün sana parex vileda Seti aldım zopalı falan. benim ihtiyacım yok senin olabilir belki.
ama anlatacağım şey Başka..
aslında ben senin ablanım, senin haberin yok. benim gibi şeytan fikirli kardeşe Nasıl böyle bir naif abi? bilemoorom.
şimdi Canım, bi şeyleri itiraf etmek gerekirse; son evine geldiğimde mutfağında gereksiz ve kirli duran bir koltuk ve bi odada eski eşyaların vardı.
seni bunlara atmaya ikna edemedim, peki ne yaptım? anlatıcam..
öncelikle, biliyorsun ki ben sana Ankara'dan Eskişehir'e kedimle geldim ve bildiğin üzere benim kedi allerjim var. bir de kedim var hani şu her temastan sonra elimi yüzümü yıkadığım. heh! seni o kirli şeyleri atmaya ikna edemeyince ben gittim kediyi yumurdum, sevdim, temas ettim. ettim mi? ettim. sonra ben o elleri bir güzel yüzüme gözüme sürdüm, cayır cayır yandım, gözler şişti hatırlıyorsun. önümü bile göremiyordum. daha sonra dudağımda bir yara çıktı bildinni? bildin evet. işte o yaranın çıkacağı daha Ankara'da belliydi, evdeyken dudağım acımaya başlamıştı. ama ben ne yaptım Allah affetsin, dudağımdaki yaranın ve gözümdeki şişliklerin senin evindeki o kirli şeylerden olduğunu söyledimajajsjsks. tamam kes. "cnm biliosn bn hssasım mkrptan oldu glba .s" dedim kafamda dolaşan tilki sürüsüyle, çok üzüldün. oturdun kendi kendine düşündün çünkü çok naifsin, bana hemen inanırsın, kimseye karışmazsın; ama bennnhhh... neyse. nihayet ben gittikten sonra attın mı attın kardeş! ben sonuca bakarım!
özet geç rich diyorsanız: abiye giden her yol mübahtır.
Artık normal insanlar gibi yaşa istiyorum. Normal bir aile olup normal bir abi kardeş olalım senle artık mutlu ol artık çektiğin yeter Allahım nasip etsin o günleri görmeyi bize hergün dua ediyorum senin için. Seni sevmediğim günler için çok pişmanım. Oysa sen hep en çok beni sevdin.
Yaşı benden küçük abime... Mehmet' ime,
Babamızı kaybettiğimiz gün, abi oldu sen. Yıllar önce, minicik omuzlarına bindi o ağırlık. Öyle hissettin, öyle hissettirdin bize.
Çabuk büyüdün... Hızlı büyümek zorunda kaldık hepimiz.
Pazara gideceğim, faturaları ben ödeyeceğim, ampulu ben değiştireceğim diye tuttururdun.. Yapardın da.
Sarıp sarmaladın bizi, koruyup kollamaya çalıştın, minik bedenin ve yüreğinle.
Yıllar geçti..
Halâ öylesin. Çok uzaklarda olsan da, her daim yanımızda, yakınımızdasın.
Ailemizin koordinatörü, organizatörü, çözüm üreticisi, komedyeni, enerji kaynağımız, güneşimizsin sen!
Küçük abimiz...
Küçük babamız..
Canımızsın sen..
