her oda karanlik oldugunda ben yatagimda yatiyor iken, en masum rüyalarimi görmem icin sen benim icimi huzursuz eden canavardin. ben ki kücük bir cocuktum sadece oynamaktan, kosusturmaktan yorgun düsmùs bir cocuk. sen ise her tikirtinin her odada görülen gölgenin ardinda aranan bahane idin. kafami kaldirip yatagimin altina bakinca kaybolurdun adeta. uyuyana kadar senin alta oldugunu bile bile canim cikardi. yorganimin disina senin korkundan yazin ayagimi bile cikaramazdim ney imis canavar gelio kapicak beni bacagindan. az mi inandik be varligina az mi uykusuz gecelere neden oldun be canavar. simdi arayip sormuyorsun be insafsiz insan bir hal hatir sorardi.
