aslında simdi bıraksan sana sabaha kadar küfrederim ama yarın işe gitmem gerek birader diye diye nefret edilen edilmesi en normal kişiye yazılmış yazıdır.
bazısının işi yoktur sömestrdadır sabaha kadar küfredebilirler sonuçta siker misin sabaha mı bırakırsın amına koyayım. sabaha bırakırsan kokar kokmasın.
sende benden fazla ne var sorusuna emin ol bi cevap bulamadım ki ne burnu havada ibnenin biriyim. ne kendimi bulunmaz hint kumaşı sanırım amma sen gerçekten benden fazla değilsin.
ha gönül ota da konar boka da ben bokun önde gideniyim dersen.
ben 2 yıldır peşinden koşuyorum o kızın, sen 5 günde sevgilisi olmuşsun.
ne güzel.
benim sevgime inanıp da bana şans vermeyen kız, seni hiç tanımadan seninle çıkmaya başlamış.
ne güzel.
mert'miş adın da. en yakın 2 arkadaşımın ismine sahipsin, ne güzel. daha önceki de can'dı, o da eski arkadaşımdı.
ne güzel, aynı okullarda okumuşuz hep.
şans bana vurmamışken, yakınımdakiler a.ına koymuş şansın yani.
ne güzel.
aslında, hayattan nefret etme sebebimsin. sen, önceki, bir önceki.
aslında, hiç güzel değil.
o kıza iyi bak demeyeceğim. inşallah yine şerefsizin birisindir. yine üzülür kızcağız.
belki, bir gün sevgimden başka veremeyecek bir şeyim olduğunu bilse de aslında anlar zaten gereken tek şeyin sevgi olduğunu. o'na en çok değer verenin ben olduğumu bilmesine rağmen bana bir şans bile vermediğini düşünüp kendine kızar.
sonra belki, hatırlar beni, kendi kendine bir "ah" çeker.
belki, sevgimi özler. o kadar özler ki belki, tekrar konuşuruz.
