Ne kadar memnuniyetsiz insanlara dönüştük. Hiç
bişey avutamaz oldu içimizin kirini. Sürekli yargılıyoruz, hüküm
veriyoruz pekde önemli değil karşımızdakinin ne hissettiği ve bizim
içinde bi önem taşımaz oldu ne kadar kırdığımız kendi kırılganlıklarımız
o kadar önemli ki... Tad almamaya başladım burdan ve düşünüyorum ; ...bu
iyi bişey mi şimdi?
Bende bilmiyorum.Zira guvendigim daglara kar yagmisken.Bu yaziyi hangi "dag"a yazsam bilmiyorum.Kayakmi yapmaliyim yoksa "kar'i bogazina mi tikmaliyim.Artik ne dese inanmayacagim.ne dese guvenmeyecegim onu biliyorum.
