canım kardeşim.
hani seni istiyordum ya yıllar boyu. Bir kardeşin özlemiyle büyüdüm ben hani. Oyuncaklarımla tek başına oynadım, mahalledeki bebelere tak başıma dalıp dayak yiyip tek başıma azar işittim. Hep istedim ben seni be kardeşim. Ama peder de iş yok ki. Neyse sonunda başardı ve doğdun.
Şimdi 5 yaşında yan odada yatıyorsun. Artık oyuncak yaşımı geçtim be birader. içmeye gidelim de tamam da araba oynayalım deme be!
Bir de her şeyi pedere söyleme.
Söyle lan sıpa.
Seni çok seven abin...
12 temmuzda Ankara'ya dönecektim arabaya binerken kardeşim gözümün içine baktı hadi sen benimle gel yolcu et beni dedim.
Geleyim mi Dedi.
Gözümün içine öyle bir bakışı vardı ki içimde birşeyler koptu.
Sanki o an anladım.
Tam 26 gün sonra onun acısıyla yanıp kavrulacağımı.
Sımsıkı sarıldım otobüse binerken.
Ayağa kalkıp son kez otobüsün içinden sana baktım.
Sonra bir cumartesi akşamı saat 19;30 da bana senin kaza yaptığını söylediler.
Herkes birşey yok dese bile kardeş kardeşi hissetmez miydi?
Bana birşey olsa sen hissetmez miydin?
Gitti kardeşim dedim...
Canım kardeşim...
Antakya'ya pazar sabahı yetişip seni yoğumbakımda öyle görünce tamam dedim...
Hayatım o an cehenneme döndü...
Günlerce seni o kapıda bekledim.
Sen benim canımın parçasıydın...
Bana dediğin gibi can ablam dediğin gibi can kardeşimdin...
Ben seni öpmeye koklamaya kıyamazken saatlerce o soğuk kaldırım taşında yattın...
Ben senin parmağın kanasa gözümden yaş gelirken...
Ben senden uzaktayken sen Canınla savaşıyordun...
içimi en çok acıtan ne biliyor musun?
Kaza anında o kaldırıma fırlarken Canın çok yandı mı ?
Anne baba dedin mi?
Sen benim dünyada sahip olduğum en değerli insansın.
Seni yaradan Rabbim için seni çok sevdim.
Sen çok özel ve güçlü bir çocuksun.
Seni seviyorum.
Sana bunu Nasıl söyleyeceğiz canım kardeşim.
Hayatın boyunca belki böyle kalacaksın diye.
Ben sana Nasıl kıyarım.
iyileşip okula gideceğim demişsin bugün.
Seni bu acıyla Nasıl bırakırım.
Seni ne kadar sevsem bile bak yetemiyorum.
Keşke böyle olmasaydı.
Bakışların...
Gözlerinin içi gülerdi.
Şimdi başka bakıyorsun.
Hüzünlü....
Sensiz bir dünyanın Temelini atıyorlardı.
Elimden hiçbir şey gelmiyordu.
Sen bilmezsin belki sensiz geçecek hergünün ızdırabını.
Evet ölebilirdim benim kalbim senin küçük kalbinin yokluğuna dayanmazdı.
Ben senin ayağındaki çamuru toprağı gördüm yoğumbakım ünitesinde.
Dokunamadım.
Elim uyuştu, beynim uyuştu, nefesimi bile hissetmiyordum.
Sen bilmezsin ablalar kardeşlerinin ikinci annesidir.
O gece Ankara cehennem oldu senden 600 km uzaktaydım.
Yanına gelip seni ilk ben gördüm.
Gözünün kenarından yaş geldi sesimi duymuştun.
Biliyorum ablalar kardeşlerine hep hissettirir yanında olduklarını.
Sen bilirsin seni Nasıl sevdiğimi.
Pişman olmadığım tek şey seni bugüne kadar hiç incitmemiş olmamdı.
Şimdi düşününce sen ölseydin ben senin ATAn kalbini hissetmeseydim belki yanında kendime bir mezar ayırtırdım.
Sen bilmezsin sensiz dünyanın ağırlığını.
