Soğukta üşüyecek ellerin,
Bazen bilmeden ateşlere değeceksin,
Öğreneceksin,
Yanacak bazen yüreğin.
Koşacaksın önce en sevimli adımlarınla,
Oyunlarla mutlu olacak sevineceksin.
Zaman neyi değiştirir bilmeden,
Omuzlarında artan yükü düşünmeyecek,
Büyüyeceksin.
Arkadaşların olacak önce,
Paylaşmayı öğreneceksin kıskançlık krizlerinde.
Yıllar geçecek çok insanlar göreceksin,
Öğreneceksin...
Büyüyeceksin,
Zaman neyi değiştirir bilmeden.
Aklın erecek bir bir hayal ettiklerine.
Avucunda olanlarla yetineceksin belki
Ya da büyüyeceksin,
Ulaşmak istediklerinle...
Sen daha hayatta yokken yazıyorum bu mektubu sana. Daha şimdiden özlemliyorum seni, yollarını gözlüyorum.
Hayal ediyorum o ipek gibi saçlarını. Merak ediyorsan öğren işte, bu yüzden seviyorum saçlarını okşamayı. Hani sürekli dizime yatmanı istiyorum ya senden, o güzel yüzünü izlemek için. Aslında bugünlerden hayalini kuruyordum bunların.
Güzel bir çocuk olmanı istiyorum, güzel bir insan olmanı. Aynı annene benze istiyorum. Çünkü bilirim; bir kadın etkilemişse beni, bambaşkadır o. Çok güzeldir onun kaşı, gözü.Her derde devadır, tasaların şifasıdır. Dağ gibi adam biraz büküldüğünde ona elini uzatacak tek insandır. Utanmadan, sıkılmadan omuzunda ağlanacak insandır o. işte sende böyle ol kızım, sadece annen gibi ol.
Büyüdükçe sıkabilirim belki seni, üzerine titreyebilirim. Fakat bu seni canımdan çok sevdiğim içindir güzel kızım. Dünya senin kalbin kadar temiz değil çünkü. Bilmeni isterim ki; ben sana her zaman güveneceğim. Hep en güzel şekilde yetiştireceğim çünkü seni. O yüzden seni kıskandığım zamanlarda kızma bana.
Zaten anneni bilirsin, ana yüreğidir, benden her zaman daha iyi bakacak sana. Eminim; biraz işvesinden biraz da hanımlığından katacak. Çünkü sen onun gibi olabilecek son insansın.
Belki kıskandıracağız anneni birlikte. Ben senin dünyalar güzeli olduğunu söyleyeceğim her zaman sana. Evet ona da hep öyle söylerdim, bilir. Ama üzülme kızım, o senin annen, bilir güzelliğinin kendinden geldiğini. Zaten beni o müthiş güzelliğiyle büyülemedi mi ?
Evet büyüdün, iyi bir evlat oldun bize. Şimdi ise gidiyorsun. Kendi yuvanı kuracaksın, ayaklarının üzerinde duracaksın. Biliyorum bizi de çok özleyeceksin. Biz de senin kadar özleyeceğiz seni kızım. Sana bu mektubu şimdi veriyorum çünkü özledikçe bizi, bunu okuyup seni ne kadar çok sevdiğimizi hatırlarsın. Bakma; annen bilse dayanamaz, ağlarsın diye istemezdi bunu sana vermemi. Belki de kafamı kırardı, tatlı kıskançlık krizleriyle, ''bana niye böyle şeyler yazmadın'' diye. O yüzden bu mektup aramızda kalabilir kızım.
Çok özleyeceğiz seni ama dayanamazsak çıkar geliriz merak etme. Sen bizim melek yüzlümüzsün çünkü, gözümüzün nurusun. Ben ve annen ömür boyu senin yanında olacağız, bunu unutma küçük meleğim.
Bu mektubu gerçekten bir gün okuyacağını düşünürek yazıyorum.Ben annen. Henüz tanışmadık ama ben seni çok seviyorum.Bir gün henüz tanımadığım -muhtemelen mükemmel bir insan olacak- babanla sana can vereceğiz. Seni kucağımıza verecekler ve biz hayatımızın diğer boyutunu yaşamaya başlayacağız. Minik minik ellerinle, küçücük ağzınla, fındık burnunla hayatımıza cuk diye yerleşeceksin. Sonra gece ağlamaları, çıkmayan gazlar, yersiz acıkmalarla beni sinir hastası edeceksin. Ama hepsine değecek kızım, sen dünyanın en güzel kızı olacaksın. Ve bir gün baban gibi biri gelip seni elimizden alacak.
selam kızım,
ben baban. aslında ben erkek olup evin koruyucusu ve mükemmel bir apaçi olmanı canı gönülden istemekteydim. ancak kromozomlarını yy şeklinde vermiş olmalıyım ki kız oldun. aslında senin olmamanı istememi mazur görme. çünkü dışarıda o kadar çok adi orospu çocuğu varki senden faydalanmak istemelerini düşünmek bile gücüme gidiyor. işte bu yüzden adam gibi adam ve gerçek bir erkek olmanı isterdim. sözde 21. yüzyılda yaşıyoruz ama bu dönemin cahiliyeden hiç bir farkı yok. neyse edebiyat yapmayı bi tarafa bırakalımda seni bu dünyada kimlere emanet edeceğim konusuna geleyim. işte benim canım kızım seni bu dünyada ölene kadar korusamda benden sonra savunmasız kalman ve her türlü pislikle karşı karşıya kalman benim içimi yiyor. işte bu nedenle sana vasiyetim olarak ben öldüğümde çekmecemdeki hapı içmen. bu seni acısız ve hızlı bi şekilde benim yanıma getirecektir canım kızım. eğer ben ölürsem kendini hırpalama 40 gün dolduktan sonra hapı iç. ve yanıma gel. sevgilerle baban..
sen benim bu dünyadaki en büyük ödülümsün. tipik kız çocuklarından farklı olarak hiperaktivite belasının pençesinde olsan da hayatımı ızdıraba çevirsen de her akşam başka bir sorun çıkarıp gecemi mahvetsen de uyurken gözlerime bakıp 'ben seni neden bu kadar çok seviyorum' diyorsun ya işte o zaman diyorum ki; yaramazlıklarına dayanamayan öğretmenlerine, arkadaşlarına, akrabalarına ve tüm dünyaya karşı arkadandayım, önündeyim,sağındayım, solundayım. tek dileğim; bu anlayışsız dünyada ayaklarının üzerinde durup şimdiden verdiğin hak hukuk mücedeleni kazandığını görmeden ölmemek.
ilk cocugumun sen olmani hayal ediyordum. erkek adamin erkek oglu olur diyenleri anlamiyorum. kiz da evlattir o da candir. belki kiz cocuklariyla aramin iyi olmasindan, belki buyukleriniz gibi seytani dusunceleriniz olmadigindan; eger allah izin verirse ben ilk cocugumun sen olmani istiyordum kizim. adin esma olsun diye geciyordu icimden ama bilmiyorum bu fikrim degisebilirdi. ama annen olacak daha dogrusu artik annen olamayacak o kiz hayallerimi yikti gitti. ondan nefret ediyorum canim. ama sunu bil; senin annen de tipki senin gibi bir melek olacak. senin annen olmaya da benim karim olmaya da layik biri olacak bana guven kizim.
evimin nuru, başımın tacı, gözümün ışığı kızım. daha küçücüksün evet bazı şeyleri yapmaman için sana kızsamda emin olki o göslerinin dolması kalbimi çizen bir ustura acısı gibi içimi yakıyor. Kucağımda uyuman, uyurken avuç içlerinde o muhteşem sıcaklık ve kokun dünyalara değişilmeyecek bir şey. seni seviyorum benim minik prensesim.
hayatta başarılacak şeyler olduğuna inanlardanım. eğer ilerde bir gün sen başardın mı diye soracak olursan sana ne yanıt vereceğimi şimdiden düşünmeye başladıysam eğer belli ki başaramadım. -oysa ki başarmaktı tek amacım.-
henüz hayatımı kendi ellerime alamadım ve kendi kararlarımı özgürce veremiyorum, sana anlatacak destansı anlamda aşklarda yaşamadım. çok despot bir kadınım, eğer sen varsan ileride olacaksan bu babandır bundan şüphe etmemeni umuyorum.
sana burada çok ustaca cümleler kurup kafiyeler yazamam.
sanki ben çok bilge bir insanım gibi önerilerde bulunamam.
her şeyi yaşaman her duyguyu tatman önemli.
sadece yaşa kızım.
sadece yaşa ve ardını düşünme.
insanları üzmekten korkma çünkü her insan ilerlemek için diğerlerini ezmeye mecbur.
yeri geldiğinde sen ağlama karşındaki insanları ağlat.
ve bunun doğru olup olmadığı hakkında da düşünme.
ancak böyle ilerleye bilirsin.
sen olacaksan eğer hayatımda seni çok severim, belkide babandan bile çok.
umarım olursun.
gelecekte ki kızım.
miniğim...
senin gibi hasas dunyalar tatlısı bir kıza sahıp oldugum için her gun allaha sukrediyorum. ben bunu hakedecek ne yaptımda beni bu kadar guzel bir melekle ödüllendirdi diye duşunmeden edemiyorum.
bu hayatta basıma gele en guzel seysin. allah bana senin yoklugunu üzüntunu göstermesin. hayata bağlanma sebebim, mutlulugum, en buyuk aşkım, en hassas yanım,buyume sebebim, en zayıf noktamsın.
meleğimsin, bebeğimsin, herseyimsin.
bu hayatta sahıp oldugum tek varlıksın beni karsılıksız koşulsuz en çok seven insansın bunu minicik ellerinle bana dokunmandan sevgiyle bakmandan üzüldüğümde karsıma gecip hiç konuşmadan usul usul göz yaşı döknenden anlıyorum.
senin için elimden gelen herseyi fazlasıyla yapmak için çaba gösteriyorum ama nedense bir turlu anne olamıyorum tam manasıyla beceremiyorum ama öğreniyorum ufaklık yavaş yavaş birlikte buyuyoruz sen düzgün bir insan olmayı bende anne olmayı öğreniyorum sayende.
bu ipe sapa gelmez dengesiz annenin bu kadar sorumluluk alması bile buyuk mucize meleğim sen beni ne kadar olgunlaştırdın bilemezsin.
sayende öğrendiklerim saymakla bitmez.
belki birgun bu yazıyı okursan ya anne ben daha 4 yaşındaymışım ne öğrendinki benden diye duşunme meleğim.
ben senden hayatı yaşmayı hayata tutunmayı öğrendim.
ben senden her sabah gulumseyerek uyanmayı öğrendim.
sevgiyi duyguları hiç konuşmadan sadece dokunarak bile hissedebilecegimi öğrendim.
bir kokunun insanı ne kadar mutlu edebileceğini öğrendim.
kıyafetlerimi paylaşmayı makyaj malzemelerinin önemsizliğini önemli olanın senin yuzundeki gulumseme oldugunu öğrendim.
civcivim ben seni öğrendim duyguların en guzelini öğrendim sayende.
hayatımda oldugun için benim gibi bir dengesize anne dediğin için her zaman çok uslu söz dinleyen bir kız oldugun için.
butun sıkıntlarımda yanımda oldugun için.
sabahın köründe bana oyun havası açtırıp oynadıgın için.
buz devrini 1 milyonuncu kez bana izlettirdiğin için.
yeniden resim yapma zevkini bana aşıladıgın için.
bazı geceler beni uykusuz bıraktıgın için.
sabahları o guzel sesinle uyandırdığın için.
bana anne dediğin için.
en önemlisi en sınırlı en mutsuz anlarımda bebiş offff yuzun gulsun deyıp beni guldurdugun için.
çok çok çok teşekkur ederim miniğim.
hayatımdan o sıcacık guluşun ve cıvıltın hiç eksik olmasın.
daha kollarıma alamadım seni ama birkaç yıl içinde kavuşmamız şeklinde dualarım var. pamuk ayak tabanlarını öpmek için sabırsızlanıyorum. Geçen gün kucağıma aldığım bir bebek boynuma yumuldu, sen olsaydın diye iç geçirdim. Seni çok becerikli, güçlü, ayaklara sağlam basan biri olarak yetiştireceğim, bunu yaparken de çok eğleneceğiz.
Anneni henüz tanımıyorum. Ama biri vardı. Annen olmak istediğini söylerdi bana hep. Zeynep kimya nin annesi ben olmak istiyorum derdi. Keske biraz ciddi olsaymış. Umarım suan tanımadığım annen de senin gibi bir melek olur.
ellerimi güneş'te ısıttım
iccimde denizleri unuttum
poyraz çıkmış icimde birden
oradan almış oraya vurmuş beni
kimyam bozulmuş
aklım bulanmış
ve sen..
zeynep
yüzü hiç gulmeyen
ela gözlü melek
sevdin mi onu benden çok
özledin mi benim kadar
kaç kere ağladın onun için ?
onunla gülmek
sadece onu sevmek
istermiydin ona anne demek?
şu anda hayatta yoksun ama seni çok seviyorum, sen büyüyüp 20 li yaşlara geldiğin zaman belki hayatta olurum belki olmam, bilgisayara girip uludağ sözlüğe bakarsın yazdıklarımı oku kendini ona göre yetiştir düzgün bir insan ol...
- Allahtan sonra en çok, insan olarak en birinci sevdiğim sensin... deyip bunu hiç bir şeyin değiştirmeye gücünün yetmeyeceğini,
bazen şımartılmak ya da duymak istediğin için söylediğin "sen beni sevmiyorsun" cümlene karşılık verdiğim cevap bu olmuştur hep....
ben sevdim kızım, çok sevdim...
bir beşerin hayatında yapabileceği ne varsa sevgiye dair olanca gücümle yapmaya çalıştım.
hani bazen dalga geçersin ya benimle, avrupa yakasındaki gülenay'a bile ağlayacak birşeyler bulduğumda "ayyyy anne yakında reklamlarda da ağlayacaksın, onlar gerçek değil film" diye..
sevdim işte...
baktığında insanda saç değil, beden değil, şan değil, şöhret değil, güç ya da acziyet değil ben baktığım insanda yürek görmeyi sevdim.
gidemeyişlerimin suçlusu olsanda zaman zaman, zaman zaman canını acıtsakta,
zaman zaman "galiba benden şanslı çocuk yok bu dünyada" deyip boynuma sarıldığında,
içinden çıkılmaz hallere düştüğümüzde ve dimdik işin içinden çıktığımızda "anne atatürk gibi kadınsın" deyip egomun hacmini kat kat büyüttüğünde,
zaman zaman "allahım benim neden böyle deli bir annem var" deyip isyanları oynasanda, sana;
oyun oynamayı ama insanların gururuyla oynamamayı
kazanmanın ve harcamanın ince çizgileri olduğunu,
kazanmanın zaman, harcamanın saniyeler alabileceğini bunun da en çok insanlar üzerinde etki gösterdiğini,
iyi ile kötünün her an bir biriyle yarıştığını ve nereye el atsan iyinin mutlaka kazanacağını
seni ancak senin kurtaracağını ama gerektiğinde de yeryüzünde oldukça hep yanında olacağımı anlatmaya ve öğretmeye çalıştım hep,
kirli dünyanın kirli sevdalarına kapılma diye, gün gelip dizlerimde ağlamak için değil mutluluğunu anlatmak için yatasın diyedir çabalarım...
yeryüzündeki en büyük servetim en güzel aşkım yaşama sebebim... sinem'deki en kırılgan yanım... dünya sana güzellik yaşatmak için dönsün ve sen o güzellikleri dünyaya her zaman geri verecek kadar onurlu ve güçlü ol....
kızım,
gün gelir de sözlüklerde yazarlık yapmaya başlarsan, sol frame'de türk kızı diye bir başlık göreceksin. sakın açma onu. hatta kapat bilgisayarı çek git uzaklara.
hoş geldin güneş,adının sana verdiği anlam gibi ısıt insanların kalbini.ısıt ki hayatın anlamını bul ve insanları erken tanı.hadi şimdi odana oyuncaklarınla oynamaya.
benim bir kızım var. babası yok. hayır hayır piç değil, aksine o dünyanın henüz doğmamış en masum şeyi. adı şebnem.
kalem deyince mesela her insanın gözünün önüne farklı kalemler gelir. kiminin rotring, kiminin kurşun kalem. işte şebnem deyince benim gözümde canlanan iki şey var: biri çocukluğumdan beri çok sevdiğim şebnem ferah, diğeri de bu kadına olan hayranlığım sebebiyle ismini şebnem koyacağım kızım..
tabi uzunca bir süre bahsedilince bu şebnemden, artık hayallerde bir ete kemiğe bürünüyor. kalem dediklerinde canlanan şey gibi şebnem deyince birden gözünün önünde dünyalar tatlısı bir kız beliriveriyor. kimsenin hayal etmediği şekilde, sadece sana özel. babasıyla kendini mixleyip ortaya çıkardığın bir melek.
mesela diyorsun gözleri babası gibi olsun. böyle kocaman kocaman, beyazı bembeyaz. hem de tatlı. gözün tatlısı mı olur deme. sen hiç dilini o göze değdirdin mi?
kaşları annesininki gibi şekilli olsun. seyrek, fazla uğraştırmasın kızımı. burnu da annesininkinden. minicik.
ama gamzeleri babasından. çünkü annesinde yok gamze. annesi gamzeleri çok sever. öper onları hep.
inci dişleri de sever annesi. babasınınkinden olsun. kendi dişlerini sevmez pek. babası sevse de..
ne kadar tarif etsem de babası bile benim hayal ettiğim kişiyi hayal edemeyecek. ta ki bu minik dünyaya gelene kadar. yani hiç bir zaman.. farklı bir babadan doğan, hiç şebnem olur mu? aslı olur o ayşe olur, gül olur. ama şebnem olmaz. benim hayalimdeki sevimlilikte hiç olmaz.
her şebnem dinleyişimde, her bebek sevişimde, her anne olmayı isteyişimde, her kocama sarıldığımda düşlediğim ve her düşlediğimde beni mutluluktan havalara uçuran, el değmeden kalbimin köşelerine sakladığım kızım, şimdi bana gözyaşı veriyorsun. her an her dakika, her saniye, aklıma geldiğin an canımı yakıyorsun. yıkılan hayallerimi, kendi ellerimle mahvettiğim hayatımı, kaybettiğim güzellikleri hatırlatıyorsun. ne olur kızım, ben senden başka kız istemiyorum. ne aslı ne ayşe ben şebnem istiyorum. benim hayalimdeki şebnemimi.. ne olursun kızım babanı da al gel olur mu? tut küçücük ellerinle o kocaman elleri, annenin beceriksiz ellerine geri ver. silin gözyaşlarımı ellerinizle. çünkü sizden başka ne bir elim var, ne de başka bir ele ihtiyacım..
gün gelip seni içimde taşıyacağım zamanların hayalini kurardım. en kuvvetli dileğim, en can alıcı hayalimdin. yeni yeni anlıyorum ki en büyük de bencilliğim olursun. çokca seneler varken dünyaya gelecek olmana şimdiden endişe duyuyorum. geleceğin için kaygılıyım. annelik hevesiyle seni ziyan etmek istemiyorum. yaşam koşullarım bundan kat kat iyisi olmayacak ve dünya da muhtemelen iyiye gidiyor olmayacak. insanlık sonuna yaklaşmış, çiğ süt emmişler dört bir yanda kol geziyorken seni koruyamamaktan, iyi yaşatamamaktan ölesiye korkuyorum. bu korkuyu içime salanlara lanet okuyorum.* belki de sana dokunacak en büyük hayrım doğmama hakkını sana tanımak olur can parçam.
