özledim eski evimi abiler ablalar. şimdi yeni bir evim de yok üstelik.
bir ay boyunca kar kış demeden aradım seni eski evim. tam da sınav haftasına denk gelmişti. gündüz seni aradım, gece ders çalıştım. sonunda bulmuştum seni. konumunu hiç beğenmesem de orası artık benim evimdi. annem geldi birlikte temizledik. çok soğuktun ama hiç umrumda değildi. benim ilk evimdin. okuldan dönerken hep gülümsememe sebep olan şeydin. kıymetini bilemedim demicem kıymetini bildim ama taşınmak zorunda kaldım. ağlaya ağlaya gittim. onca emek, onca hayal uçup gitti. tam beş ay yaşadım içinde hiç bir gün de lanet etmedim sana. taşındığımdan beri hiç aklımdan çıkmadın. ilk evim olduğun için mi yoksa şimdiye kadar gördüğüm en mutlu yuva olduğu için mi unutamadım seni bilmiyorum. keşke yarın sana geliyo olsaydım. onun yerine aparta gidiyorum sevgili eski evim. annem biraz önce sohbetin bi yerinde sanki evin varmış gibi davranma dedi içim cız etti be sözlük. ben seni hiç unutmadım eski evim, seni seksen yaşımda da hatırlıcam. umarım yeni sahiplerin iyi bakar sana. arada böcek çıkıyor ilaçlatmayı unutmazlar umarım. neyse, bana ne. seni seviyorum. arada seni görmeye geleceğim. iyi kal.
