Ben yaşadıklarımın hiçbirini unutmam. Ama evet! Yeri gelir susarım. Canımı çok yakan şeyler olur ama yinede susarım, tükenirim. Buna izin de veririm aslında. Salaklığımdan mı? Hayır! Ben kimseye "git" de demem, diyemem. O kişi vazgeçilmez olduğundan mı? Hayır. Ona o kadar şeye rağmen, o kadar değer veririm ki, Hergün yaptıklarına utansın diye. Ama bir gün öyle bir giderim ki; Kaybedeceğim hiçbir şey olmaz!
anladım ki kimse dostum değilmiş bunu dostlarımdan yediğim kazıklar öğretti. kimse bana ailemden daha yakın değilmiş ki ben bir çok insanı ailemin önüne koymuştum anladım ki değmezmiş.
