islamın zerre kadar tanımadığı halde biliyormuş gibi çamur atanlara hitab eden hoş bir yazı. bu yazıyı okuyacaklardır, fakat kalbi eksikliklerinden dolayı anlayamayacaklardır. çünkü islamın kalbe hitap eden ulvi cihetini hissedemezler. hisseteseler ateist olmazlardı.
hoş bir yazı, yeterince duygusal yeterince iyi niyetli. kötü olan ise sonu. alışıldık olduğu üzere.
--spoiler--
Saygı duymak zorundayız ama saygı gördüğümüz sürece
--spoiler--
saygı çok aşağılayıcı bir kelime ve varlık aslında. özellikle de kimin kime göstereceği noktasında.
birisi birisine önce bana saygı göster de bir... diyorsa bu bariz şekilde ben daha üstteyim demek aslında. yani ateist olabilirsin ne olursan ol, benden daha alttasın onu bil, ona göre hareket et, ben de o zaman sana karışmayayım. yani en başından bir dinlinin bir şeyleri daha doğru yapıyor olduğu öntanımı ile hareket etmeli herkes. yani ateist kişi önce kendisinin aslında yanlışlar içerisinde olduğunu bilecek doğruyu dinlinin yaptığının hakkını verecek ondan sonra dilerse ateist kalabilir dinli buna karışmıyor.
bunu bu şekilde el altından dile getirmek aslında en büyük saygısızlık.
bir de çok komik bir şey var. inancıma saygı diye ağlayan hiç bir ateist olmadı sözlükte. böyle bir talep olmadan hop önce sen bana göster demenin gereği ne ki?
ayrıca ben ayırmak zorunda değilim ki, gerçek müslümanla yalan söyleyeni, gerçek islamın şartını yerine getirenle getirmeyip konuşanını, bana ne ki yani şimdi bundan. ben neden ayırmak durumunda kalayım ki? bu da aslında yine yerini bil durumu açıkçası. yani tutucam ayırıcam diycem ki ya bu arkadaş doğru müslüman islamın gerçeğine uyuyor. sonra? sonra da onuun söylediğini daha ciddiye alacağım. almam gerektiğini saygı önkabulü ileten yazı yukarda işte. işte de bana ne kim hangi gerçeği nasıl yanlış yaşıyor. benim sorunum değil ki. aslında kimsenin değil ki.
bu açından kötü niyetli olmasa da hatalı bir yazı olmuş.
