ben bu yazıyı şimdi yazdım..
ne tesadüftür ki çalan şarkı yaşar kör bıçak. sürekli çalan listede uzun zamandır denk gelmeyen şarkı.
yaşamaksa yaşıyoruz elbette. ama nasıl. işte bu soru. düşününce insan çok boş geliyor her şey.
zaman nasıl bir kavram ki hızla akıp gidiyor elimizden.
ben hiç bir şey böyle olsun istememiştim hiç bir hayalim böle değildi. dönüp bakınca yaşanmışlıklara elimde kalan hiç bir şey yok. bugün belki evet 22 yaşındayım. 22 yılda yaşadıklarımı şimdi otursam 3 saate bilemedin 5 saate sığdırırım. 22 yılım bu kadar kısamıydı ki.
bugün en yakın kız arkadaşımla sinemaya gittik. iş çıkışıydı yine yorgundum. çok yorgun. yıllardır çalışmak böyle birşye. orta sondan beri çalışıyorum ve çok yorgun hissediyorum. yorgun ölecem gibi geliyor. ölüm ne kadar yakınsın bize. seni bu kadar yakından hissederken sana bu kadar uzak olmak.
hayat geldi geçiyor. bir koşuşturma bir telaş.
bakıyorum da arkadaşlarıma herkes bir yana savrulmuş. tutuncak tek dalım var oda işim. ama insan bazen bir sevgili arıyor sanırım. 2 yıldır kimse yok hayatımda. neden güvenemiyorum ki insanlara. neden böyleyim ki ben. neden birinin elinden tutamıyorum. çok zor bir pazar günü geçirmiştim geçen hafta. ve beni teselli edecek kimse yoktu. o an istedim bitek sevgili. hiç boşluğunu bu kadar hissetmemiştim. gidilecek bütün yerlere en yakın kız arkadaşlarımla gittim. hep onların omzunda ağladım. ama o gün hiç biri yoktu. belki birine şans verseydim bu gün tutunacak başka bir dalım daha olacaktı.
zamanı geri alabilme şansım olsaydı keşke.
yazıyı yazma anının söylendiği başlık.
sen de üç ay önce başka bir kızla haşna fişne halindeydin,o da senin geçmişini kurcalasın,o da kendini kötü hissetsin .
insanların sevgiliyken konuştukları mahremidir,
onun bunun mahremini de karıştırma.
yürü git yat,uyu .
