87 yıllık koskocaman bir ülkeyiz. ancak, yıllardır nedense bir avuç silahlı propaganda yapan bir terör örgütü ile başa çıkamadık. aska yaşadıklarımız bir savaş değildir. savaş ancak ve ancak iki ülke arasında olmaktadır.
27 kasım 1978'den bu yana pkk ile çatışmaktayız. o günden bu yana onbinlerce şehit, binlerce sivil vatandaşımızı ve milyarlarca dolarlık para kaybına uğradık. ama hala 32 seneden bu yana ne tamammen bitiyorlar, nede geri çekiliyorlar. durup, durup en beklenmedik bir anda saldırarak, kendilerinden söz ettirmeyi başarıyorlar.
açıkçası benim kendi düşüncem; türk silahlı kuvvetlerine çok büyük güvenim, büyük sevgim ve saygım var. türkiye cumhuriyeti'nin ve atatürk ilke ve inkılaplarının yılmaz bekçisi. türkiye cumhuriyeti her ne şartta olursa olsun gemisini terk edecek kaptan misali gibi yaşamakta türk silahlı kuvvetleri.
bilindiği üzere pkk'nın bir yeri yada bölgeyi koruma yada savunma pozisyonları yok. sadece ve sadece silahlı propaganda yapmaktalar.o yüzden, rahatlıkla istedikleri yerden saldırabiliyorlar ve tarafımıza büyük sıkıntı yaşatıyorlar. türk silahlı kuvvetleri aldığı her istihbaratı veya görüntüye karşılık ateş açamamakta. bunun en son örneğini gedikli tepe'de yaşadık. görüntü yakaladıklarını ama net olamdığı için ateş açamadıklarını bildirdiler. orada hakikaten peşmerge yerine sivil halkta olabilirdi. o zaman bunun hesabını nasıl vereceklerdi....
türk silahlı kuvvetlerinin yaptığı her işte ve attığı her adımda büyük zeka oyunları gizli. önce düşünüp, sonra hareket etmekteler. her şeye akıl erdirmek mümkün.
ancak aklımda yada akıllarımızda olan tek bir düşünce var. türk silahlı kuvvetleri dünyada güç olarak ilk beş arasında yer almakta. teçhizat olarakta, güç olarakta yenilmeyecek durumda. son yaşanan olaylarda bir kez daha görüldü ki 5 tane, 6 tane gencecik vatan evladını şehit veriyoruz, karşılığında 2 yada 3 leş alıyoruz. bunca büyük türk silahlı kuvvetleri acaba ne oluyorda ikili mücadelede bize göremi zayıf kalmkta yoksa başka şeyler mi var?
