yalnız ve çaresiz kalmış bir adamın, kaybettiği sevgilisinin ardından söylediği söz. karanlık, sessiz ve yağmurlu bir gece de pencereden dışarı bakarken düşünür. mutlu olduğu günlerin özlemini hatırlar. birlikte koşarak yorulduğu günleri, yağmurun altında saatlerce sarılarak ıslandığını, birlikte geçirdikleri vakitleri, soğumuş ellerini sımsıkı tutarak ısıttığını, donuk yüzünü elleriyle okşadığı gelir aklına. ve gözünden aşağı bir damla gözyaşı iner. onca hayalin, anının, güzel günlerin ardından sıra hüzün ve özlemin zevkini çıkarmaya gelmiştir.
