benim bu gece tüm saçlarım beyazlamazsa bir daha hiç beyazlamaz demiştim 3 yaşındaki kızım babamı bekleyeceğim, gelince oynayacağız diye sabaha kadar elinde çiçeklerle uyumayıp, içini çekip, titreye titreye ağladıkça. hiç bir şekilde dikkatini dağıtamadım, uyumadı, bekledi, ağladı, ateşi çıktı, gözleri şişti. ellerinde boynu bükük 3 sarı çiçek. hiç kendinden ve yaşından beklenmeyecek şekilde davrandı. kapının önüne oturdum o ağladı, ben ağladım, yanına gidemedim artık, anahtar deliğinden bakıyordum. ya bu gece ölürüm, ya bu gece saçlarım bembeyaz olur demiştim. beni milyon defa aldatsa aldırmazdım, çocuğumuza bunu yapmasını hiç unutamadım.
daha ilkokula gidiyorum yayla isimli tatil yerinde derme catma bi yazligimiz vardi, haluk levent'i o zaman orada tanidim. hemen hemen haftada 3-4 dinlerim hala.
günün anlam ve önemine vurgu yapan şarkı sözüdür. nasıl bir hal içerisinde yazıldığı merak konusudur. uzun geceler vardır bitmeyen, sabahı bir türlü bulmayan geceler. geçsin artık denen geceler...
onlardan biridir diye düşünüyorum. böyle günlerin sabahında insan biraz olsun toparlar kendini gündüz daha bir farklı olur gecelerden.
haluk leventin unutulmaz şarkılarından biridir. bu kelimeyi söylemek kolay değildir. ne zaman ki insan o denli bir sarsıntı yaşadı söyleyebileceği tek laf budur. 'bu günü de atlatırsam daha da hiç birşey koymaz bana.'
ben bu lafı bir çok kez söylediğimi hatırlıyorum, aslında hiç unutmadım ki ..
(bkz: allah kimseye söyletmesin)
