herkes sokaklarda, okulda orada burada yaptıklarını, değerli anılarını anlatacaktır elbet ama bir durum var ki unutulmamalı bence. o zamanlar kemal sunal yaşıyordu. hatta yaşadığını bilmesek de akşam bir kanalda 1232183218. defa tekrarlanan hababam sınıfı filmlerinden birini veya kemal sunal filmlerinden birini izleyeceğimizi bilirdik. Bunu bilmenin özgüveni var ya nelere bedeldir ki... Gün süper geçerdi tabii. Ama merhumun o gülüşünü hiç bir şeye değişmezdik, 1997 yılında, 8 yaşındayken...
abimle sınıfımdaki kız için kavga ediyordum. kıza tapıyordum ve teneffüslerde abimin sınıfı gelmesiyle abimle kavga etmem bir oluyordu. hiç unutmuyorum ya. ne salak zamanlardı öyle... kızın adı şirindi. dur bi aratıyım faceten.
Bir tane walkmanım vardı çeken kanallarla saçma sapan şarkılar dinler (bkz: çilek dudaklarına) sürekli ne zaman aşık olacağımı düşünürdüm.
Edit:hâlâ olamadım.
dışarda oyun oynardım, çamurdu pislikti umrumda olmazdı, şimdikilerin daha memeleri yok sevgilileri var ellerinde bi telefon mal bir nesil geliyor arkadan.
ben 8 yaşındayken hep kaç yüz aldın tartışması yapardık . Benim 6 tane seninki kaç ? Sınavlarıma hiç çalışmazdım ama yapabilirdim . Ne güzelmiş öyle şimdi düşünüyorum da .
