on sekiz yaşında ilk aşkla** yeterince ve istenildiği gibi konuşamaktan mütevellit boş bir kağıda bir şeyler yazılıp verilmiştir. karşılığında ben öyle şeylerden anlamam cümlesi unutulmamıştır. ve aşağıdaki gibi daha bir sürü diyaloğun yazılmasına sebep olmuştur.
- anlıyor musun b.?
- ben öyle şeylerden anlamam.
- anlamamak değil, anlamak istememek ve yanlış anlamak ayıptır.
- ee ne demek istiyorsun yani?
- ayıp ettin diyorum b. ayıp ettin.
* *
- Şu geometri sorusunu çözer misin b.
- tabi ki. Bak bu şuradan geliyor, şu da buradan cevap 10 işte.
- peki ben çözer misin b.
- hmm... ben bu soruyu anlamadım. daha önce hiçbir soru bankasında böyle bir soru görmedim. Kusura bakma çözemeyeceğim ya. en iyisi hocaya soralım.
-yok b. Benim için önemli olan senin çözmendi.
-haklısın ya. aynı kalıptaki soruları zaten çözüyorum. en iyisi ben çalışma saatlerimi arttırayım. Bir tane de farklı kaynak alayım. Karekök nasıl mesela? güzel ve farklı sorular var diyorlar.
-şey.. boş ver b. zaten bu soruyu bu zamana kadar kimse çözememişti. soru bankalarında da pek bulunmaz zaten. sen çalışmana devam et.
-alınmadın dimi çözmedim diye.
-yok canım çözememişsen çözememişsindir. hem ben öyle şeylerden alınmam. yeter ki yanlış çözme.
