atilla ilhan'ın sesinden dinledikçe beni ilk gençlik yıllarıma götüren şiirdir.
"..nisan değilse mayıs
perşembe değilse pazar
ben belma sebil'i bulurum"
aşkın heyecanını yansıtan nadir şiirlerdendir nazarımca. attila ilhanın ilk görüşte aşka dair birkaç şiirinden biridir. üstad üçüncü şahsın şiirinde olduğu gibi belki hatunu ya bir vapur güvertesinde gördü ya da parisin bir banliyösünde şiiri onun sesinden dinlerken yazması da acayip zor geliyor ayrıca
attila ilhan üstadın bu şiirini kendi sesinden dinleyip de o müziğin büyüsüne kapılmayacak; içi sevinç, hüzün ve tanımlanamayacak binbir türlü duygularla dolup taşmayan bir insanoğlu yoktur herhalde.
seni ben kallavi sokağı'nda gördüm
sen beni görmedin görmedin
kapıları çaldım adını sordum
söylemediler öğrenemedim
seni ben kallavi sokağı'nda gördüm
bir daha görmedim bilmedim
belma sebil adını yakıştırdım
aklıma geldikçe her sefer
gözlerinin mavisini bitirdim
saçlarının siyahına başladım
kallavi sokağı'nda güvercinler
benim karanlık istanbul'um
bir esnaf kahvesine oturdum
belma sebil ya geçti ya geçer
rüzgarını içime doldururum
kallavi sokağı'nda güvercinler
bunca yıl sönmemiş umudum
nisan değilse mayıs
perşembe değilse pazar
ben belma sebil'i bulurum... attila ilhan
