iş bu entry başlığa uygun taptaze bir örnektir. kendimiz gibi olmayana farklı bir gezegenden geliyormuşcasına bakmak ne yazık ki çağımızın deva bulamayan hastalıklarından.
çağın gerisinde kalmış, yeniliğe öcüymüş gibi bakan, eski kafa, klişe düşünen insanlardır bunlar.
hatırlıyorumda,nil karaibrahimgil ilk albümünü çıkardığı zaman çok dikkatimi çekmişti bu tipler.
"amaaan bu ne şimdi şarkı mı bu yani, neymiş efendim onun aşkı bana ekstra large ekstra large"
"ıyyy o ne öyle çocuk şarkıları gibi kek yaptımlar falan"
"ne tuhaf giyiniyor bu kız,değişik olacağım diye saçmalamış" diyerekten geziyorlardı ortada.
halbuki anlamadıkları şey, nil karaibrahimgil"in kendilerinde olmayan değişik, yaratıcı bir zekası olduğu ve kendine has tarzıyla gayet kaliteli şarkılar yaptığı, ve bir akım yarattığı idi.
