hafif garibanımsı orta-alt sınıf aileye mensuptur bu çocuk. misafirliğe gitmeyi de misafir gelmesini de çok sever izzet-i ikramdan dolayı. kolayı çok sever her şeyden önce. zırrrr zırrrr diye çalan çevirmeli yeşil telefon her çalışında annesi cevap verirken kulak kesilir yanında "acaba misafir mi gelecek" diye. misafirliğe gidildiğinde tepsideki kolayı, çerezleri görünce gözleri parlar. antep fıstıklarını seçerek yer hep. ailesini utandırır. annesi çaktırmadan kolunu çimdirir. babası sadece çocuğun anlayabileceği "evladım yapma eve gidince dayak atarım yoksa" bakışlarını fırlatır her edebe adaba mugayir hareketinde. bu davranışları ayyuka çıkınca annesi "aa sanki gören de evde hiç kola içirmiyoz sanıcak, evladım içmne yeter artık bak zaten çok hopladın zıpladın bu akşam, donuna işersin gene" diyerek çocuğu rezil eder. güzel çocuktur aslında, yoktur kalbinde kötülük. saf bir kurnazlık işte onunki. çocuk işte lan çocuk...
