ilk zamanlar çok düsünülendir kabullenemezsin cunku. Oturup dusundun mu ben ne diyorum Napiyorum dersin sevseydi zaten gitmezdi dersin durumun vahimiyetini anlarsın sonra sesini kesersin bi sure bu kısır döngüyü surekli icinde ve dilinde tekrarlarsın sonra zamanla olayı idrak asamasina gecer kabullenirsin.
Not: daha idrak asamasına gecebilmis degilim mallığıma doymayayım sözlük.
sevseydi hiç gitmezdi gerçeğini görmemektir, bir nevi körlük. ah gözlerim, ah idrakım. ne oldu sana da kalbin sesine mağlup oldun. o seni sevmiyor oğlum, bakmaktan vazgeç artık.
çölde bir seraptır. kalbinin acıyı kaldıramadığından kendini uyuşturmaya çalışmasıdır. severek ayrılınca oluyor genelde, oysa bir durup düşününce, madem severek ayrılmışsınız demek ki durum çok umutsuz yoksa niye ayrılasınız? ama insan düşlüyor ki bensiz nefes alamasın dönsün. sahip olunmaması gereken bir umut şekli.
oysaki açık açık söylemiştir sana biz olamayız diye, ben yokum sen varsın dye ancak akıl fikir abul eylemez. yine onu siter kalbin, beynin anlatmaya çalışır onun olmadıgını , kalbinin seninki gibi çarpmadıgını ama kalp dinlemez ve görmez. bazen kalbinde hisseeder bunu aynen duvar olur ona karşı.sanki hiç sevmemiş gibi davranır ama öyle değildir durumlar. kendini bogarsın, kaçmak istersin. ama gittiğin her yere kalbin de kafan da seninle gelir, gene o kalır aklında. bi an gelir anlarsın o boşluğu, aslında olmadıgını bu da sende geçtiği andır. işte bir takım süreçler gel gitler, ama insana anlam katan bekleyişler, hayal kırıklıklrı, üzüntüler, gülümsemeler,bunlar olmasa hayatta anlamsız olurdu. insan acı çekince başkasına acı vermemenin ne denli önemli oldugunu da öğreniyor. büyümek de yanında geliyor sanırım.hayatın sizi ister istemez büyütmesi bu demek, bu olsa gerek.
