Sen uzaklarda,
Beni bilmeden,
Ben seni bilmeden...
Gözlerimizden,ellerimizden
Irak yaşıyoruz hayatı...
Belki yolların kesişmesini,
Belki rüyalardaki buluşmanın,
Hayallerdeki kavuşmanın gerçekleşmesini..
Hayatın akışına bırakılan
Zoraki alışkanlıkların bitmesini bekliyoruz...
Belki de herşeyi beklemeye alıyoruz.
Ya da içimizi dökmenin,
Hissettiğimizi yaşayamamanın
Yokluğunu çekiyoruz.
Özlüyoruz bazı şeyleri...
Yaşanılan ve yaşanmasını istediklerimizi
Ve hiç yaşayamayacaklarımızı,
Özlüyoruz belki de...
Belki de sen gerçekten uzaklarda,
Beni bilmeden,
Kendi hayatında,
Belki de bunlar sadece benim umrumda...
Her geçen günle biraz daha büyür oldu yanlızlık, her geçen günle devleşti çaresizlik...
Yokluğunu paylaşmaya çalıştıkça dostlarla daha bir acıtır oldu ayrılık...
Dur!Ne olur Sende gitme!
kimsesizliğin üstüme yüklediği bu sessizlik canımı acıtıyor..
Duruyorum karanlığın en zifirinde.
Oysaki ben seninle yanlızlıklar biriktirmişim içimde...
N'olur bitsin artık bu sususlar
Bitsin artık hüzünbaz gidişler
Kurtulmak istiyorum çelişkilerden
Yüreğim bağlı yapamıyorum.
Çaresizlik öyle bir bulaşmışki üstüme her adımda takılıp düşüyorum.
Kahretsin..bu kadar zor mu olmalı senlik , bu kadar zor mu sensizlik!!
Canım o kadar çok acıyor ki..
Bağırmak istiyorum sesimin yettiğince.
haykırmak istiyorum ağlamak istiyorum..
Dur Gitme bir kez olsun dinle seni seviyorum" diye.
Nefesim düğümleniyor susuyorum
Naparsam yapayım ..
Yüreğime sözüm geçmiyor..
Dudağıma adın değmiyor
Belki de üzerime sen değil sensizlik yakışıyor
yolum uzak biliyorum
ama yine girdi rüyama
bu bi tuzak hissediyorum
kader oyun oynuyor dünyama
yeter bu bitmeli
hayali bile s*ktir olup gitmeli
neyi kaldıysa bende hala yanan
bi an önce söndürülmeli
belki de seni hala deli gibi seviyorumdur
belki de gizliden gizliye istiyorumdur
belki de bunu söylemeye utanıyorumdur
belki de tekrar kaybetmekten korkuyorumdur
Bazenlerle, keşkelerle geçiyoruz hayatta,şunu neden dedim bunu neden yaptım diye.
Sonra sizi bilmem ama beni bir korku sarıyor acaba diyorum?
Yarın ölmüş olsam kimler üzülecek ya da hayatıma soktuğum hangi insan beni anarken tebessüm edecek.
Bir insana hoşça kal demek için geç mi erken mi hayat bunu bana yaşamadan öğretmedi. Ya da kafama kimse sokmadı istemediğini çıkar hayatından ama kırmadan diye..
Ben yoruldum gerçekten de, sığınak bir liman arıyorum tutuldum bu fırtına da karaya vurmakta istemiyorum.
Ağlıyorum şu anda sebepsiz yere içimde inceden bir titreme var kulağımda çalan müziğe aldırmadan ellerim takır takır yazıyor karşımda duran boş sayfaya
Burnumu çekiyorum hafiften, sanırım üşüdüm...
