Eskiden Emre aydını çok dinlerdim. Hatırlıyorum albümü çıktığında cd’ciye gidip hafıza kartına albümü yükletmişim. O zamanlar ara sıra internet kafeci abi dükkanı bana bırakır giderdi, o gelene kadar “unut gittiğin bir yerde.” Açardım. O zamanlardan dinlemeye başladık. Yeni çıktığında bile müptelasıydık.
Gel gelelim bütün arkadaş ortamım da severdi. Geceleri dışarıda sabahlardık bazen, efkarlı şarkılar arasından çıkıp gelirdi.
Ben hikayesi olan, insanlara dokunan şarkıları sevmem. Şarkının anısı insanın kendisinde olur başkasında değil. Bu şarkıyı da çok severdim. Sonra bir gün bir hikaye yazıldı bu şarkıya, o günden beri gözlerim dolar kaçarım.
Şu şarkıyı ne zaman dinlesem ilk çıktığı zamanlar aklıma geliyor (2006) mutsuz bi şarkı olmasına rağmen mutlu oluyorum. Üniversite 1. Sınıftım o zamanlar, 16 yıl olmuş lan vay aq.
her şarkıyı döneminde tüketiyoruz. gün geliyor sadece güzel bir şarkı olduğu için dinliyoruz, yaşanmışlıklarımızı katmadan ama bin bıçak var sırtımda, biniyle de adaşsın derken ne demek istediğini anlayabiliyoruz.
okuduğun ilk roman
sevdiğin ilk adam
yasal acılarından
hatta yalnızlıktan
belki dolar gözlerin
başka adamlara
başka şehirlerde
belli etmezsin
belki bir gün özlersin.
