Cok kotu bir durumdur yasamayan bilemez. Belirsizlik insani yiyip bitiren onu surekli sormaya sorgulamaya dusunmeye iten kotu bir olaydir. Oyle bir raddeye gelir ki durum dusunmekten esinizi cocuklarinizi yakinlarizi ihmal eder surekli mutsuz ve depresif bir halde dolasirsiniz. Tabi bu durumlar kucuk belirsizlik durumlarinda degil hayatinizi etkileyecek hayatiniza yon verecek onemli olaylsrda ortaya cikan olaylardir.
belirsiz olma durumunun vereceği zararlar silsilesi. Nereye gittiğimizi, ne için yaşadığımızı, neden varlık listesinde kendimizi üstün gördüğümüzü, neden burda olduğumuzu bile bilmeden yaşama durumuz buna bariz bir örnek değil midir ? inanan arkadaşlarımız hemen buna karşı çıkabilir. Saygı duyarım. Onlar sınava tabi tutulduklarını düşünüyorlar. Kılıfına uydurulmuş dinlerini iyisiyle kötüsüyle yaşıyorlar. Ancak kaç kişi dini yaşama konusunda gerçekten bilgili. Kaç kişi ailesinden bağımsız bir din edindi. Öyle ki; babaya ben hıristiyan oldum diye bir şaka yapılsa dahi sonu hüsranla bitebilir. Bu durumlar tabi bizim ülkemizde yaygın olan din için geçerlidir. Yurt dışı için durum farklı demiyorum. Onlarda aynı şekilde hoşgörüşsüz, baskıcı ve dogmatik. En büyük belirsizliğimiz kim olduğumuzu ve niçin burda olduğumuzu bilmememiz.
önce kafanızda ya şöyle olursa düşüncesi takılır. ancak olmayacağına da ihtimal verirsiniz bir şekilde. sonra boğuluyormuş gibi hisseder, düşüncelerin sizi kemirmeye başladığını farkedersiniz. zaman geçmek bilmez, iyice derinlere çeker sizi bu belirsizlik. olay sonuca varana kadar bu ruh hali devam eder... ancak saniyeler yerinde saydığı için çok zordur bu ruh hali ile yaşamak.*
en büyük belirsizlik hayattır aslında. bir şekilde dünyaya gelirsiniz ve anlamadan, bilmeden büyürsünüz. yavaş yavaş algılamaya başlarsınız hayatı ve bu sırada belli amaçlar edinirsiniz. sonra öyle bir an gelir ki ölüm aldığında sizden sevdiğinizi aslında koca bir belirsizliğin içinde küçücük bir nokta olarak yaşadığınızı görürsünüz. hayat ölüme giden ve bizlere ne getireceği belli olmayan ve içinde olduğumuz en belirsiz şeydir. doğdumuz andan itibaren yok olmaya mahkumuz.
belirsizliğin merkezinde insan olduğu sürece, asla ortadan kalkmayacak unsurdur. niyelere, nedenlere, niçinlere cevap vermediği sürece sürüp gidecektir.
başlığı açalı tam 1 yıl olmuş. bu başlık açıldıktan tam 6 ay sonra iş bulundu. yeni insanlarla tanışıldı, yeni dostlarla edinildi, aşık olunamadı, fotoğrafçılık kurslarına da yazılınamadı belki ama bir kez daha anlaşıldıki "belirsizlik" sonsuza kadar sürmezmiş.
bazen hayat o kadar sıkıcı ve kasvetli olur ki bu monotonluğun yoğunluğuda boğulursun, hep yağmurlu hep soğuktur sana hava yaz bile olsa, hep iş vardır sana evrensel tatil günü bile olsa, hep yalnızlık işkence eder sana en kalabalığın içinde bile olsan hatta bazen bağımlılık duyarsın yalnızlığa istemezsin kimseyi sessizlikle randevunu bozmasın diye...
amaçsız kalmış insanın hiçbir şeyden zevk almama durumu.
hayatta birçok yönden rastladığımız bir duygu bu. şu anda bu yazıyı okuyanların eminim ki büyük bir kısmı aynı düşünceyi, aynı belirsizliği yaşıyor içinde. bu belirsizlik zaman zaman biten bir okul yaşamı, biten bir ilişki gibi nedenlerle, yani bitmiş olanın arkasından geliyor.
normal.
insan her şeye çabuk adapte olup, alışkanlık kazanabilen bir varlık. uzun süre hayatında olan bir şeyin onu terk etmesi, en basit tanımla yenilik demek. yenilik de belirsizlik. lakin bu düşüncenin ne kadar esiri olduğunuzla alakalı durum, her sonun bir başlangıç olduğunu bilmekle. bu basit bir pollyannacılık değil, bu hayatın tek gerçeği. yeniye açık olmak, onun getirdiklerine de bir şekilde uyum sağlayacağınızı, buna mecbur olduğunuzu bilmekle alakalı.
insanın omuzlarına taşıyabileceğinden çok daha fazlasını yükler sanıyoruz bazen hayat. ki hayat burada özne konumundadır. devrik kurulmuş cümlelerin normalleştirilmesi sonucunda daha aydınlatıcı olabilir. ama hayat asla bu kadar normal olabileck bir kavram değildir.
yani kısaca bir amaç yoksa ortada, ne yapacağını bilmez durumdaysa insan bu hale gelmek bir noktaya kadar anlaşılabilir lakin, ufak bir düşünce denklemiyle kendinizi daha iyi hissedebilirsiniz. hayatınızda olmayan şeyler var iyi ki. sahip olmak istedikleriniz... şu anda her ne kadar belirsiz gözükse de her şey, yine de biliyorsunuz ki kısa bir zaman içinde elde ettiklerinizin yerini yeni elde etmek istedikleriniz dolduracak. ve bu hayat bu devinimle bir nihayete varacak.
her istediğine sahip olabilen insanların böyle bir şansı bile yok. bir şey için çaba sarfetmenin, uğraş vermenin ne demek olduğunu bilmiyorlar bile. hiçbir zaman bunun hazzını yaşayamayacak olmak ne kötü.
"bir ayrılık , bir yoksulluk , bir ölüm..."
yeter de artar bile, belirsizliklerin ard arda sıralanmasına, ve akabinde ufkun sisten görülmediği bir hayata mahkum olmanıza. psikolojik destek almak için profesyonel bir yere başvurursunuz, size "önünüzdeki belirsizlikleri kaldırın" der eğer işinde çok iyi olmayan ve kullandığı sözcükler arasındaki manevra kabiliyetine sahip birisi değilse.
bahsettiği belirsizlikler tüm aileniz, aşkınız, çevreniz,tüm anılarınızla örülüdür. o bilemez, hissedemez...
üniversite okuyan insanın en ağırını yaşadığı durumdur. fransa'da bir grup öğrenci sırf bu durumu protesto için kapı gibi manifesto yayınlamışlardır. bizde böyle bir manifesto yayınlasak cenderme gelir götümüze sokar dipçiği orası ayrı tabii fakat özellikle, okulu evine ve teyzesinin evine ne yakın ne de uzak olan ve bu sebeple belli bir yeri yurdu olmayan, yahudi misali bir hafta teyzesinde kalan, bir hafta evinden okula gidip gelen, fakat istisnasız her gün 5 saat yol çeken biri olarak söyleyebilirim ki belirsizlik insanın anuna gor. daha işe başlamadan emekli olma, jübileyi yapıp karayiplerde balık tutma ve orta amerika'nın o renkli gözlü, esmer tenli, kahverengi saçlı hatunlarıyla zaman geçirme fikrini entegre eder bünyeye... çünkü hiçbir yerde değilsindir. yine kendi durumumdan örnek vermem gerekirse aynı anda üç yerde bulunup hiçbirinde bulunmama durumudur belirsizlik. tabii başlıktaki belirsizliğin bu olmadığını da belirtmek gerekir. başlıktaki belirsizlik, en başta söylediğim, geleceği hakkında net bir bilginin olmaması durumudur. o da yiyecektir gerçi, hayatın belirsizlikler içinde geçmesi kadar sakat bir şey yoktur. ölünce de sırat köprüsünün üstünde bir yerde devam edilebilir bu bağlamda.
bazen olur ya hani*, insanları içine alan o müthiş koşuşturmacanın sadece önemsiz bir seyircisi gibi hissetmeye başlarsın kendini. sevgilisinden ayrılanlar, arkadaşıyla küsüp barışanlar, okulu bitirenler, össyi kazanamayanlar, yeni birileriyle tanışanlar, keman çalmayı öğrenenler... durup bir düşünürsün, iyi de ben neresindeyim bu çarkın dersin, ait hissedemezsin kendini hiçbir yere. ne yapacağını bilmezsin, ne yapmak istediğini de. en önemlisi ne için yaşadığını bilmezsin. bu amaçsızlık giderek içine çeker seni, boğar. geçen dakikalar daha da zorlaştırır nefes almanı. hep bir sonraki anın gelmesini bekleyerek yaşamaya başlarsın, ama bir sonraki an hiç bir şeyi değiştirmeyecektir hayatında. peki neresindeyim ben bu çarkın dersin bir daha. kim farkedecekti benim yokluğumu, kimin hayatı etkilenecekti? nesi eksik kalacaktı bu koşuşturmacanın? ne değişecekti ben olm-*
kafanın içinde düşüncelerin birbiriyle boğuuşması ve gerçek hayatta hiç bir şeyin değişmemesi. zamandan baka bir ilacı yok gibi ama bu insanı yiyen kısmı olayın.
her gün yeni bir umutla uyanırsınız, sanki bugün bu belirsiz bitecek ve sizin yeni hedefleriniz doğacakmış gibi ancak gün içinde o belirsizlik içinde boğulup akşam evinize yine aynı boşlukla geri dönersiniz. önünüzü görememenizin verdiği boşluktur bu. dalgalı bir deniz gibi yapar insanı. gülerken ağlamak ya da ağlarken gülmek gibi. dengesizliğe bir adım daha yakın. yavaş yavaş yok eder sizi. belki böyle bir durumda düşünmemek daha iyidir. günü, saati, anı yaşamak daha iyidir. yeni bir neden bulana dek...
