"insanı yoran şeyler"de zirveye oynayan ömür törpüsü durum. bazen olumsuzluğa bile razı olmak istiyorum yeter artık diyesi de gelebilir insanın. yine de hayırlısı.
Hayatı hiçbir zaman güzel yapmayan şeydir düşüncemce.
Kötü bir sonucun çıkması bile belirsizlikten iyidir.
iyi ve kötü yol vardır belirsizlikte, siz de buna ithafen umut beslersiniz. En başından beri. tekrar tekrar.
Sonuç kötü çıkarsa beslediğiniz her şey parçalanır. iyi çıkarsa da eğer, bir diğer durumlar için aynı sonucu beklersiniz ve elbet ki bu durum bir yerde patlak verir.
bu belirsizlik beni mahvediyor, sözlük. içten içe kemiriyor, acı veriyor. kötü hissediyorum. en kötü senaryodan daha fazla can yakıyor bu belirsizlik hali. hasta ediyor insanı. bitsin artık, lütfen. öyle çok uyumak istiyorum ki, uyandığımda her şey geçmiş, bitmiş olsun. geçmeyecek mi, uyanmasam da olur...
Hayatta en çok nefret ettiğim ama yaklaşık 5 aydır içinde bulunduğum durum.
Bi insana beddua edecekseniz Allah seni belirsizlikte bıraksın diyebilirsiniz. Daha kötüsü Yok çünkü. En kötü senaryo bile belirsizlik kadar yormaz insanı. Başına çok kötü bişey geleceğini bilsen en azından düşünürsün hazırlık yapmaya çalışırsın. Ama belirsizlik içindeysen herşey olabilir. Zaman düşmanın olur bi an önce geçsin istersin, bian önce ileri sarsın ve gelsin o ne olacaksa olması gereken zaman.
hayatın ta kendisidir. belirsizliğin kaybolmaya başlaması ise ölüme yaklaşıldığının belirtisidir. yaşamı anlamlı, coşkulu kılan, sürprizlerle dolu olmasıdır zaten. sonuç olarak içinde belirsizlik olmayan bir düzene, yaşam tarzına, işe, güce alışmak; ruhu çürümeye terketmek ve o çok korkulan belirsiz ölüme bir adım daha yaklaşmak demektir.
cok kotu hissettiren bir duygudur, insanı deli eder, tam olarak soyledir;
bagladım elimi kolumu,
bekliyorum.
suresi belli degil,
ne olacagı da.
icim icimi yiyor,
nefret ediyorum belirsizlikten.
yapılabilecek her seyi yaptım,
icimin rahat olması lazım.
yine de nefret ediyorum bu duygudan.
insanı caresiz hissettiriyor,
cok.
takıntılarım var benim: uyumadan önce belirli bir sırayla dua okumak, çamaşırlıktan toplanan çamaşırları koklamak, önce sağ çorabı giymek gibi... sonu belirsiz hayatımda belirli kurallarım var. hayatın içine bakmaya çalışan dürbünüm var bir de. merak edilen yaşama yaklaşmaya çalışan hislerim var ;ama bana yaklaşanı kandırmamak için yok sayışlarım var. iteklenen duygularımı ortaya çıkarmaya çalışan bir belirsizliksin. sessizliğin ortasında çalan telefon sesi varlığını hatırlatır bana. kısa adının ekranda çıkışı belirli yapar seni. şunu biliyorum yaklaşmaya korkuyorsun bana "dört harf". beş harfimi atıp yakın yapıyorsun adına. benzerliklerimizi bulup iştahla gülümsüyorusun kulağıma. kulağım dudağına yakın...
belirsiz bir titreyiş var sesimde. korkularım ve takıntılarım irdeler cümlelerini birer birer. her sözün elekten süzülür zamana. hava boşluğundaki sorularına cevap eşleştirmesi yapıyorum şimdi.
belli belirsiz düşüncemdeki irin toplanıyor, taşınıyor artık. "dört harf" bu gece sana yer açıyorum. belli bir ifaden yok hatrımda kalan.
en sevdiğim renk belli; gözlerin.
en sevdiğim koku belli; elllerin.
en sevdiğim belli; belirsizliğin.
bana yaklaşan belirsiz gölgen, aydınlanmaya başlasın artık. zaman tükenmiyor, burdayım ama yıpratma beni "dört harf". konuş şimdi ben dinlerim seni... *
