Acının tatlı tebessümü ile katıldığım görüştür. Her şeyin bir anda daha da güzelleşebileceğini düşünüp umutlanmakla, daha da kötüye varıp hiç olup gidecekmiş hissi arasında gidip gelirken hiç oluyor insan. Belirsizliklerden nefret ediyorum. Çünkü bana gerçek anlamda kendimi değersiz hissettiriyor. Keşke oturup düzgün bir şekilde konuşma fırsatım olsa hayatının neresinde dahi olduğumu bilmediğim kişilerle.
