menşei belirsiz veya o kadar çok kaynak bulursunuz ki hangisinden çıktığını bilemediğinizden belirsiz yaftasını yapıştırdığınız bir sıkıntı biçimi. nuri bilge ceylan filmlerini anımsatan bir oyuncu gibi dolanır durursunuz etrafta.
-neyin var?
-yok bir şeyim.
-hadi ya anlayamayacak mıyım?
-yok birşey gerçekten bak.
-var bir şey hadi...
-ya valla yok ne bileyim böyleyim işte.
-ya anlat hadi. aşk olsun.
evde amacsizca volta atmayla, ya da kmlerce yurumeyle bile gecmeyen bi ic sikintisi..havaya baglarsin olmaz. yok dersin herhalde bilincaltim uzuldu, cocukluguma mi insem.. yine olmaz. uyumayi basarsan bile gecmez uyandiginda saldirir. bitter yemek bile mutlu etmez. ictigin cay aci gelir, seker katarsin cok tatli olur. ya da en sevdigin filmi izlemeyi denersin mutlu olabilmek/aglayabilmek nihayetinde rahatlamak amaciyla; filmden sikilirsin kapatirsin falan. cozum bulamazsin iste; zira sebebi yoktur. kimseyle konusmak ise yaramaz. sebebi belli bi sikinti bulmak ise yarayabilir.
ne üdüğü belirsiz, nerden geldiği anlaşılamayan, böyle boğazı düğümleyen, mideye oturan, ruhu daraltan şu an içinde olduğum durum. entry girmek için parmaklarım bile hareket etmiyor o derece.
(bkz: bunalım belirtileri)
hemen bilinçaltıyla savaşa girilmelidir.
yavaş yavaş can sıkan şeyin ne olduğu sorgulanmaya başlanmalıdır...
böylelikle sordukça sordukça bu haleti ruhiyenin ne kadar anlamsız olduğunun farkına varılmaktadır.
