gecenin geç saatinde, zil zurna sarhoş biçimde binilen belediye otobüsünün en arka koltuğuna oturur oturmaz uyuyakalmak. inilecek durağı kaçırma sebebi.
istanbul gerçeğidir ve istanbul'a ilk kez gelen herkesin şaşkınlıkla karşıladığını gördüm. yürüyen merdivende sol tarafı boş bırakmak kadar istanbullu olmaktır.
tren istasyonuna gitmek üzere aktarma ile çıkılan şehirler arası yolculukta uyuyakalmaktan daha iyi sayılabilecek durumdur. en azından vagonlar dolusu insan dağ tepe de seni beklemeyecek ve makinistlerin paranoyak fikirlerine maruz kalmayacaksın dır. uyanık olmak dileğiyle.
yeminle yaptım. geceden kalma ben, son durağa kadar gitmişim hacı. şöför son durağı gelip, otobüsü durdurup, yanıma gelip uyandırmasa, van'a sürse sesim çıkmazdı heralde. ne tatlı uykuydu be, olsa da yesek harbiden.
arkadaşlarla oturup bir kaç bira ve uzunca bir sohbetin ardından
hadi ben kaçar deyip, bir belediye otobüsünün son seferinde, son durakta uyandırılıp
eve taksi tutup gitmektir.
