evet, ilk beklentim onu arzulamak ve bütününe sahip olma isteğiydi, onu bir ömür kiralamak ve canım istediğinde onla olmak istiyordum, ardından bu bana çok saçma geldi, kimse satılık değildi ve benim duygularıma göre hareket edemezdi. kendi dışımda da insanların varlığının farkına vardım, onların da isteklerinin olabileceğini gördüm, ardından o istediklerinin ben olmadığımı anlayınca beklentiyi bayağı bir düşürdüm.
kendimi tüccarın elinde kalan bozuk mal gibi daha ucuza pazarlamaya giriştim, ama piyasada ederim yoktu, kaçak yolla pek bu işlere dikkat etmeyecek birine kendimi tam kiralayacaktım ki sonra kendimin satılık olduğunu gördüm, böyle yaparsam kendi duygularımın hiç olacağını anladım, eğer böyle olursa ona ait bir maldan öteye gidemeyecektim.
tüm bunların sonucunda artık beklentiye girmemeyi öğrendim, kimseden bir şey istememeyi, zaten istesem de asla benim olmayacağını fark ettim.
beklentimi böylece daha da düşürmenin ötesinde tamamen ortadan kaldırmaya giriştim ve belli başarı elde ettim.
durumlar böyle yani.
