sevgiliden, işten güçten, anneden babadan, dosttan, arkadaştan... kısacası ne insanlardan ne de hayattan hiçbir şey beklememek, gelişine yaşamak, akışına bırakmaktır.
doğuştan gelmez, sonradan kazanılır. yaşanan düzenli hayalkırıklıklarının bir sonucudur çoğu zaman. kimisine huzur, mutluluk verir, kimisine umutsuzluk, karamsarlık. ancak her iki durumda da, "beklemekten vazgeçip, beklememeyi öğrenmektir" beklentisizlik.
işten güçten bıkmış bünyenin, vefasızlarla hemhal olmuş hainlerin sömürgesi olmuş bünyenin her şeyden elini eteğini çekmesidir. geleceğe dair hiçbir beklenti içinde olmama durumudur.
