insan, yaratılışı ve gelişimi gereği beklentili bir varlıktır. beklenti beraberinde stresi getirir. beklenti olmayınca stres de bir süre sonra tamamen çıkar kişinin hayatından. stres ortadan kalkınca, hayat standardı ve konforu yüksek oranda artar. üretkenlik artar. ürettikçe mutluluk da artar. beklentili insanların acizlendiği, imtina ettiği şeylerin hiç birinden imtina etmez kişi. dolayısıyla hayatı bayram olmaya çok yaklaşır.
etrafımdaki beklentisiz birkaç arkadaşımın mutluluklarını yüzlerinden okurum çoğu zaman. benden bile mutlulardır zaman zaman. daha çok onların yanında bulunmaya meyleder bir de içim.
tat almadan yemek yemeye benzer. kimi zaman tadını beğenmediğimiz yemeği yemeyiz değil mi? hangi yemeği yiyip - yemeyeceğimizi bilmek için tat almamız şarttır. bu durumda karşılanan beklentiler lezzet, hayal kırıklıkları ise berbat tatlardır.
bir süre sonra kolaylaşır. arada bir, "nereye gidiyor bu hayat" diye sormaktan kendinizi alamazsınız ama beklentiniz yok ya, "en azından, gidiyor" diyerek konuyu kapatırsınız.
insanı rahatlatan, huzuru merkeze alan aktivite. beklentilerin şiddeti arttıkça ve beklentiler karşılanmadıkça, kişi kendini kötü hisseder, hayalkırıklığına uğrar ve sıkışmışlık hissinden kurtulamaz.
zordur ama güzeldir. bu şekilde yaşamayı başardığınız an herkesten daha mutlu olursunuz. küçücük anlara sığdırdığınız kocaman mutluluklara sahipsinizdir artık. farkedersiniz ki beklentiler gerçekleştiğinde bile sanıldığı kadar büyük etkiler bırakmaz sizde. en iyisi beklemeyin siz.
