bazı bünyeler kabul etmese de yorgunluğun ve tükenmişliğin son basamağıdır. itiraf etmek zordur çünkü kişi kendini güçsüz ya da yenik hissetmekten kaçar. aslında göründüğündende zor bir karardır. umudun da ölüm sahnesi denilebilir bu bekleme sürecine çünkü umudu olan kişide garip bir heyecan ve istek vardır.
kafamızdaki sorunlar halledilemediğinde,yapılacak birşey kalmadığında, umudun tükendiğinde son çaredir beklemeye karar vermek.zaten bekliyorsunuzdur uzun zamandır herşeyin düzelmesini,biraz da böyle bekleyeyim dersiniz.belki herşey eskisi gibi olur,ilk günlerde ki gibi olur,biraz susayım dersiniz.
halbuki herşey ne de güzel başlamıştı diye düşünürsünüz kendi kendinize.bütün olaylar bir film şeridi gibi geçer gözünüzün önünden.çaresizsinizdir.şimdi arasa,bir sesini duysam,ya da bana eskisi gibi güzel mesajlar yollasa dersiniz.herşey eskisi gibi olsa.bir özür dilese,bir daha olmayacak ben hala seni çok seviyorum dese diye beklersiniz.
