umudunun bittiği yerlerde başlar bu bıkkınlık. beklenene dair karamsarlıkların çizildiği, kardan adamlara dönüldüğü zamanlardır. yorulmak, susamak ama bogazına kadar tok olmaktır. kendini aldatmak, aslında aldatamadığını bilmek ama yine de devam etmektir.
bıkılsa da geberilse de bırakılmaz beklemek çölde yağmuru bekler gibi bekler özne.
bulunduğum durumdur itiraf edeyim. ben kendimin, beklemesinden sıkıldım artık. süper baba dizisinin son bölümünde fikonun nihat'a dediği gibi. " düşünmeye bile korkuyorum, sence neden böyle peki. neden kapıp koyuveremiyorum kendimi, neden her şeyi oluruna bırakamıyorum".
