beklemekle geçiyor günlerimiz. kaç yıl yaşayacağımızı bilmezken gerçekleştirmek için yıllarca beklememiz gereken hedefler koyuyorlar önümüze. "şunu da atlatayım" derken bitiyor ömür. geriye dönüp bakınca; ulaşmak için deli divane olunan hedeflerin, bekleyerek geçirilen zamanın çoğu hatırlanmıyor bile. 5 yıl, 10 yıl, 15 yıl, nasıl geçti yıllar? yelkovan boynumuza dolanmış ipi biraz daha sıkarken, azalırken şu dünyada alacağımız nefeslerin sayısı, ölürken yavaş yavaş.. elimizdeki zamanı boşa harcayıp yarını bekliyoruz. bugün dünün yarını değilmiş gibi mutluluğu yarınlarda arıyoruz.
Çok zordur. Güzel günleri bekliyorum mesela ama gelir mi ki ? Eskisi gibi ağız dolusu güldüğüm günleri bekliyorum. Güne gerçekten "günaydın" diyerek başladığım günleri bekliyorum. Hayata eskisi gibi güçlü sarıldığım günleri bekliyorum. Çok şey bekliyorum... Umarım beklediğime değer...
Beklemek ateşten gömlek giymek gibi bisi. Gelmesini beklersin, sevmesini beklersin, aramasını beklersin, aldatmamasını beklersin, onu beklersin şunu beklersin. Sonuç olarak da hayatı kaçırırsın. Beklentilerinin olmasının sunucudur beklemek. Bekleme kardeşim. Bir daha gelmeyeceksin dünyaya. Bir daha 20 olmayacaksın. Ben mi? Şu saatten sonra otobüs bile beklemeye tahammülüm yok.
dünyaya bir defa geliyoruz ve bunu da birilerini veya bir şeyleri bekleyerek geçirmekten nefret ediyorum. her şey çabuk olsun, kimse beklemesin ve bekletmesin, analar ağlamasın.
Bir ayak sesi duymayayım
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Her şey bana seni hatırlatıyor
Gökyüzüne baksam
Gözlerinin binlercesini görürüm
Bir rüzgar değse yüzüme
Ellerini düşünmeden edemem
Yaktığım bütün sigaraların dumanları sana benzer
Tadı senden gelir
Yediğim yemişlerin
içtiğim içkilerin
Ve içimdeki bu dayanılmaz sıkıntı
Bu emsalsiz hüzün
Seni beklediğim içindir
Resmine bakamaz oldum
Uykulardan korkuyorum artık
Utanıyorum odamdaki bütün eşyalardan
Şu sedir hala gelip oturmanı bekliyor
Şu ayna karsısında güzelliğini seyretmeni
Şu kadeh dudaklarına değebilmek için duruyor masada
Ve şu saat geldiğin anda
Durabilir sevincinden
Zaman çıldırabilir
Çünkü benim dünyamda
Ölümsüzlük, seni sevmek demektir.
Bir çocuk doğmayı bekler
Bir ağır hasta ölmeyi
Bitkiler yağmur ve güneşi bekler
Yalnız bir kadın sevilmeyi
Ve düşün ki bir adam
içinde bütün bekleyenlerin korkusu ve ümidi
Seni bekler
Asılmayı bekleyen bir idam mahkumu gibi
Sen gelinceye kadar
Pencerem kapalı duracak
Rüzgar gelmesin diye
Artık perdeleri açmayacağım
Gün ışığı girmesin diye
Sonra kahrolacağım
Bu karanlıkta, bu derin yalnızlıkta
Ve günlerce gecelerce haykıracağım
Nerdesin diye, Nerdesin?
Bir gün bu kapıdan sen gireceksin
Biliyorum
Ergeç bu bekleyişin bir sonu gelecek
Yıllarca sonra
Öldüğüm gün bile gelsen
Bütün bu bekleyişimi ve olduğumu unutup
Çocuklar gibi sevineceğim
Kalkıp sarılacağım ellerine
Uzun uzun ağlayacağım.
ömrümüzün yarısından fazlasını alandır. belkide çoğunu. hep bir şeyleri bekler olduk. haber ,kişi, yol, zaman vs. aslında bazen güzel olur beklemek, varsa bir sevdiğiniz uzun yoldan beklemek size heyecan verir tabi gelecek olanı beklemek güzel . bir de gelmeyecek olan vardır ki onu daha sonra konuşuruz.
sonucu hep iyi olsun istersiniz. beklediğinize değsin değil mi? bir de ölümü beklemek var ki o konuyu sonrada konuşmayalım beklesekte beklemesekte bir gün bizi bulacak olandır.
ben yeniden sevebilmeyi bekliyorum . gelirse bizimdir gelmezse canı sağolsun.
