zeki demirkubuz un kendisinin beğenmediği lakin bağımsız sinemacıların başarılı bulduğu filmi. bir insan bu kadar mu içindeki şeytana tapar. umursamaz, merhametsiz olur. zeki abi, sen efsanesin.
Zeki demirkubuz un begenilmeyen guzel filmlerinden biridir. Bu adam cok ilginc biri mesela kader in senaryosunu yazip once masumiyet i cekiyor yillar sonra kader i cekiyor. Degisik bir kafa yapisi var. Bu filmdeki ahmet karakteri ise yalniz bencil begenilme arzunda olan genelde kadinlari pek aevemeyen sadece otuz bir cekmemek ve kuru gurultu olsun diye hayatina kadin alan pislik bir adami canlandiriyor. Hepimizden izler tasiyan pislik bir adam. Bir de degisik bir yalancilik tarzi olan adam.
bir zeki demirkubuz filmidir. bizim eleman raskolnikov'u oynaması çaycıda bir elemanla buluşur, "abi yönetmen dediğin sinan çetin gibi olur" muhabbeti esnasında masaya iki çay bırakılır. o iki çayı bırakan kahveci mustafa amcadır. mekan da onundur. taksim'de hazzopulo pasajına istiklalden girdiğinizde takıcıları geçtikten sonra solda dipte kalan mekanda varlığını halen sürdürmekte olan nadide mekanlarımızdan biridir. tostu da çok lezzetli diyorlar.
Zeki Demirkubuz imzalı başarılı bir film. Fazlasıyla soft bir film. Olaylar oluyor, insanlar girip çıkıyor... Ve oturup izliyoruz. Demirkubuz'un kendi hayatından esintiler vermesi oldukça hoş.
istenilen asıl hayata kadar bir süre her şeyin ertelenmesidir. Hep bekleme odasında gibi hissediyorum. Tanımadığım ama aynı kaderin yolcusu olduğunu bildiğim insanlarla soluk duvarları olan bir odada, kısık sesli bir radyo kanalında çalan müzikle geçmiş yılların dergilerine gözlerini dikmiş gibi hissediyorum. Ne zaman gelecek sıram benim? Ne zaman?
