dün itibariyle şahit olduğum hikayedir.
Mahallemizde çiçek satan bir abimiz var. Garibandır kendisi. Elindeki çiçekleri satabilsin diye fırsat buldukça çiçek alırım. Sadece ben değil benim gibi mahallelide aynı şekilde destek olur. Adamın bulunduğu yer, abimize ait olan dükkanın önü. Dükkanı kime kiraya verse, "bak arkadaş sana bir şartla kiraya veriyorum. O da bu adama hiçbir şekilde bulaşmayacaksın yoksa atarım seni buradan." deyip dukkanını kiraya veriyor.
Neyse lafı fazla uzatmayayım. Dün akşam saat 8 buçuk 9 civarı. Ulan karnımda çok aç. evdeki yemekleri canım istemiyordu. Kebapcıya gitmek üzere dışarı çıktım ve çiçek satan abimizi gördüm. Selam verip muhabbet ederken arkasında hazırlanmış çiçeği sordum.
Ben: Abi hayırdır çiçek buketi hazırlamışsın birini mi bekliyorsun?
Çiçekci: Bugün saat 4'te birisi hazırlattı. 5'te gelip alacağını söyledi ama gelmedi. Bende bekliyorum.
Ben: Abi bu saatten sonra gelmez. Hazır ben çiçek alacaktım. istersen ben alayım.
dedim ve çiçeği aldım. Mevzu burada yaptığım iş değildi. Bu adama çiçeği hazırlatıp saatlerdir bekletmeyi sikine takmayan şeref yoksunu piçin yapmış olduğu hareketti.
Umarım bir gün toplum içi de insan olmayı başarır ve insan gibi yaşayabiliriz.
özdemir asaf`ın "lavinia" dan sonra şarkı haline gelen diğer şiiri. güzel olmuş böyle.
edit: şarkının sadece nakaratı özdemir asaf şiiriymiş. https://www.youtube.com/watch?v=IBG8W20zRhM
iyi bir yazar.
Arada eğlendiriyor. ama inanki iyi yazar kardeş şimdi hiç moralim yerinde degil. Sansına küs.artık yarın şakrabanlıklar yaparım.
iyi yazmalar.
